چکیده:
در این تحقیق، با کاربرد روش شناسی کیفی، تلاش شده است تا به نقد جایگاه مشاوران مدارس و موانع مشاوره روان شناختی پرداخته شود. شیوه دستیابی به انگاره های ذهنی مشاوران مدارس کار در گروه های متمرکز، بحث گروهی و ذهن انگیزی (بارش افکار) بود. یافته ها در چند محور طبقه بندی شدند: جایگاه کنونی مشاوران مدارس، نگرش مسوولان به مشاوران، نگرش دانش آموزان به مشاوران، نگرش مشاوران به خود و رشته خود، آمیختن نقش مشاور با نقش های دیگر، نگرش اجتماع و شیوه های ارتقای جایگاه مشاوران در مدارس. نتایج، این فرض را «که عدم شکل گیری ساختارهای ذهنی مناسب، باعث عملکرد معیوب مشاوره روان شناختی شده است»، تایید می کند. تجزیه و تحلیل یافته ها، کاوش برای رسیدن به راه حل ها و پیشنهادها، است.
خلاصه ماشینی:
"پاسخها و بحثهای مطرح شده جلسات گروه متمرکز،در قالب چند مقوله دستهبندی شد: 1-جایگاه کنونی مشاوران در مدارس 2-نگرش مسئولان به مشاوران 3-نگرش دانشآموزان به مشاوران 4-نگرش مشاوران به خود و رشتهء خود 5-آمیختن نقش مشاور با نقشهای دیگر 6-نگرش اجتماع(مردم و نهادهای اجتماعی)به مشاور 7-شیوههای ارتقای جایگاه مشاوران و مشاوران مدارسنتایج این تحقیق در چهارچوب یک طرح کیفی،با استفاده از ابزار «گروه متمرکز»،در پی روشنسازی جایگاه مشاوران مدارس و دستیابی به موانه رشد و ارتقای این جایگاه است.
» «یک نگرش غلط در کار مشاوره پیدا شده است که باید هر چه زودتر اصلاح شود و آن این است که متأسفانه،مشاوران اطلاعات مناسب و کافی ندارند و غیرحرفهای برخورد میکنند و بیشتر پند و اندرز میدهند...
» «بسیار مشکلآفرین است؛چرا که مشاوران به خصوص در دبیرستان هم باید کارهای انتخاب رشته را انجام دهند،هم پرونده تشکیل دهند و ضمنا به مسایل روانی و تربیتی دانشآموزان همه بپردازند؛حجم کار بسیار بسیار بالاست(به خصوص در مورد دانشآموزان سال اول دبیرستان)و این از توان یک مشاور خارج است که نمیتواند به همهء آنها بپردازد.
»بحث این تحقیق با استفاده از روش کیفی و در قالب جمعآوری اطلاعات،از طریق بحث در گروههای متمرکز(متشکل از مشاوران آموزش و پرورش)،کاوش در جایگاه مشاوره روانشناختی و مشاوران،موانع ارتقای این رشته و مسائل پیرامونی دیگر را هدف قرار داده است.
با چند پیشنهاد این بحث را به پایان میبریم: 1-تدوین برنامهای آموزشی برای تغییر نگرش مسئولان، دانشآموزان و خود مشاوران به مشاوره روانشناختی، که بدون تردید استمرار و تکیه درازمدت بر چنین برنامهای میتواند آثار مثبتی در پی داشته باشد."