خلاصه ماشینی:
"در نظام غیراسلامی، دعوا و مبارزه مردم برای کسب مادیات و به دست آوردن دارایی بیشتر است، اما در جامعه اسلامی، همه چیز متعلق به همگان است نه از آن جمع خاص «خلق لکم ما فی الارض جمیعا» (بقره /29) حضرت علی علیهالسلام ، در آغاز خلافت، به عنوان وظیفهای که به خاطر آن خلافت را قبول کردند، فرمودند: خداوند بر دانایان این وظیفه را قرار داده که بر سیری ستمگر و گرسنگی ستمدیده آرام و قرار نگیرند.
در همه دورانهای تاریخ، شیطانها و دیوهای مهیبی که بر زندگی انسانها مسلط بودند، سعی کردند آنها را در شهوات دست و پاگیر غرق نمایند و آنها را به گونهای سرگرم کنند که از فکر و اندیشه بازمانند؛ لذا هر پیامبری که آمده مسأله کفنفس و حفظ شهوت از طغیان را وسیله کار خود قرار داده است؛ از اینرو، خداوند میفرماید: «یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون» (بقره /183) بنابراین، درس بزرگ جامعه، فرهنگ است و هیچ کس در این مدرسه بزرگ نیست که درس فرهنگ، یعنی آموزشی را که جامعه به او میدهد، به طور دانسته یا ندانسته، قهری یا عمدی فرانگیرد.
دیگر در آن جایی است که اگر نصب هم هست، به نصب عمل نشده است؛ مثل دوران خلافت امیرالمؤمنین علیهالسلام که بنابر اعتقاد خود و یاران و پیروانش، منصوب از قبیل پیامبر صلیاللهعلیهوآله بود و پیامبر صلیاللهعلیهوآله نیز او را به حکم خدا نصب کرده بود، لکن واقعیت تاریخی این نصب مورد قبول قرار نگرفت و کار به آن جا رسید که مردم در برههای از زمان به امیرالمؤمنین مراجعه کرده و از آن حضرت تقاضا کردند که خلافت را بپذیرد و تقریبا به اجماع امت، امیرالمؤمنین به خلافت و ولایت امر انتخاب شد."