خلاصه ماشینی:
"ترجمهء فارسی چند قطعه از این میان با آوردن سخنی نزدیک از خیام در برابر هرکدام،در زیر میآید: بر سر کار جهان در پردهء اسرار کسی را ره نیست بیهوده زین تعبیه جهان هیچکس آگه نیست پای فشردن تا چند؟ جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست خوشتر آنست که برگیرم می خور که چنین فسانهها کوته نیست از بادهء صافی جامی (قطعهء 338) گفتهاند: از آمدن بهار و از رفتن دی هفت فرزانهء دنیای قدیم2اوراق وجود ما همی گردد طی بادهشان بود فراوان بکنار می خور،مخور اندوه،که فرموده حکیم تا شب و روز،چو ما، غمهای جهان چو زهر و تریاقش می جام از دست فرونگذارند.
شعرهای او در وصف باده نظر ادبشناسان ژاپن را به خود داشته،و از آن میان کوتو شوایچی kato shuichi نوشته است:«آنچه که این شعرها به ادب قدیم چین مدیون است(مانند تصویر «حکیم بزرگ قدیم»که«باده»را«فرزانه»نام دارد(قطعهء 339)؛اندیشهء«هفت حکیم نیستاننشین» بادهپرست(قطعهء 340؛«خوشتر بودن اینکه کوزهء باده باشیم تا آدمی»(قطعهء 343)،که همه در شعر چین نمونه و مانند دارد)پیشتر از سوی آئوکی ماساجی aoki masaji یاد شده و در نوشته او با عنوان شینا بونگاکوگی جوتسو shina bungaku geijutsu -سال 1931-آمده است.
کورویاناگی تتسوئو در مقدمهء ترجمهء خود از رباعیهای خیام(نشر دایگاکو شورین daigaku shorin ،توکیو،1983)نوشته است که 30 سال پس از ترجمهء آراکی شیگهرو،اوگاوا نیز رباعیات را از متن اصلی فاری،از چاپ ویراستهء صادق هدایت،به ژاپنی درآورد،و کار او ترجمهایست بسیار زیبا و روان و آسان فهم و با شرح و توضیح شعرها."