چکیده:
استقرار نظم و امنیت از جمله مباحث بسیار مهم و مبنایی در سازماندهی امور و انتظام در کارهای حکومتی است.توجه و اهتمام بدین امر مهم در امور داخلی و خارجی حکومت اسلامی جایگاه ویژهای دارد؛چرا که بدون امنیت،توسعه در هیچ زمینهای(سیاسی،فرهنگی و...)ایجاد نخواهد شد.حضرت علی(ع)نیز از همان ابتدای به دست گرفتن حکومت،بدین مهم توجه داشتهاند و مواضع روشن خود را در لزوم برقراری امنیت در وجوه مختلف تبیین کردهاندوبا عنایت بدین موضوع مهم،در این مقاله تلاش شده است چگونگی رسیدن به الگوی مناسب با بیان اصل نظم و امنیت و وحدت فیمابین و عوامل تهدید کننده امینت در حکومت از جمله عصبیتهای قومی،نژادی و شورشهای داخلی و همچنین هدایت و توجیه کارگزاران و توجه به تقویت باورهای دینی و کرامت انسانی به عنوان روشی پیشگیرانه در جهت تأمین امنیت از دیدگاه امام علی(ع)مورد بررسی قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
"حضرت علی(ع)نیز از همان ابتدای به دست گرفتن حکومت،بدین مهم توجه داشتهاند و مواضع روشن خود را در لزوم برقراری امنیت در وجوه مختلف تبیین کردهاندوبا عنایت بدین موضوع مهم،در این مقاله تلاش شده است چگونگی رسیدن به الگوی مناسب با بیان اصل نظم و امنیت و وحدت فیمابین و عوامل تهدید کننده امینت در حکومت از جمله عصبیتهای قومی،نژادی و شورشهای داخلی و همچنین هدایت و توجیه کارگزاران و توجه به تقویت باورهای دینی و کرامت انسانی به عنوان روشی پیشگیرانه در جهت تأمین امنیت از دیدگاه امام علی(ع)مورد بررسی قرار گیرد.
اقدام تو به تاراج مردم(قرقیسیا)و در مقابل،رها کردن پاسداری از مرزهایی که تو را بر آن گمارده بودیم و کسی در آنجا نیست تا آنجا را حفظ کند و سپاه دشمن را از مرزها دور سازد -اندیشهای باطل است وحدت،نظم و امنیت در جامعه علی(ع)در نهج البلاغه بزرگترین رهآورد نبوت پیامبر اسلام(ص)را ایجاد الفت و اتحاد در میان مردم متفرق و پراکنده میداند؛مردمی که در اثر تعصب و نادانی به جان هم افتاده و بر لبه پرتگاه سقوط و نابودی ایستاده بودند(همان منبع،خطبه 291:583).
چنانکه در سایهء امنیت فردی و اجتماعی فراهم شده برای آحاد مردم،آنان نیز از آزادی عمل در اظهار عقیده و نظر برخوردار بودند و حضرت در مورد آنان فرمودند:«تا زمانی که در جامعهء اسلامی زندگی میکنید،شما را از سه مسئله منع نمیکنیم:ورود به مساجد مسلمانان و یاد کردن نام خدا،گرفتن مقرری از بیت المال تا زمانی که با ما همدست باشید و آغاز نکردن جنگ تا زمانی که خود آغاز کنندهء آن باشید»(مسکویه رازی،9631:725)."