چکیده:
خسارت مطبوعیت یا از دست دادن لذات زندگی از اجزای مهم خسارات معنوی محسوب میشود که دشواریهای زیادی برای ارزیابی مالی و تقویم به پول دارد. این نوع زیان بر کیفیت زندگی زیاندیده از صدمۀ بدنی متمرکز است و فارغ از بحث درآمد، ثروت و موقعیت اجتماعی به چگونگی بهرۀ زیاندیده از زندگی و شادی او و فعالیتهایی که در این راستا انجام میداده است، نظر دارد. ارزیابی چنین زیانی شاید بیش از سایر اقسام زیان نیازمند توجه به خصوصیات فردی و شرایط شخصی زیاندیده است. به هر حال چگونگی ارزیابی این زیان همچون سایر عناوین خسارتهای معنوی دشوار و با پیچیدگیهای مربوط به احتمالات آینده همراه است. در مورد ارزیابی خسارت مطبوعیت پیشنهادهایی مثل در نظر گرفتن معادل پولی در ازای شادی اضافهشده به زندگی، طبقهبندی زیانها به درجات مختلف و قرار دادن مبلغی در ازای آن و تهیۀ جداول راهنما بر مبنای ویژگیهای عرفی و شخصی ارائه شده است. در این نوشتار گرایشهای موجود در ارزیابی و چگونگی محاسبۀ این زیان مطالعه میشود.
Hedonic Damages are so important between spiritual damages. In this kind of loss we should pay attention to the quality of life and the amount of claiment,s pleasure before hurt. The assessment of hedonic damages depends on the amount of happiness and his or her interest in life,not the amount of money or a high job. The best method of assessing is using of guide tables with concerning personal charasteristics. It seems that using a maximum amount in this kind of loss is efficient to avoid astronomical digits.
خلاصه ماشینی:
جبران خسارت براي عموم زيان هاي معنوي نوعا به شکل متعارف تعيين مي شود اما در خصوص خسارت مطبوعيت در نظر گرفتن معيارهاي متعارف چندان صحيح به نظر نمي رسد، زيرا حقوق به دنبال جبران خسارتي است که به واسطه از دست رفتن لذات زندگي خواهان به بار آمده است و تعيين دقيق اين موضوع بدون توجه به معيارهاي شخصي ممکن نيست .
از آنجا که روش هاي جبران خسارت عبارت اند از روش اعاده به وضعيت سابق ، جبران مثلي و جبران قيمي و بنابر نظر حقوقدانان اين روش ها به صورت طولي بوده و بر آنها تقدم و تأخر عقلي حاکم است (فصيحي زاده ، ١٣٩٥: ٢٢٨)، بنابراين با توجه به اينکه ديۀ جبران آسيب عضو و منفعت آن است نه آنکه جبران کننده خسارت هاي معنوي همچون رنج و ناخشنودي از دست رفتن سلامتي و زيبايي ، درد ناشي از صدمۀ بدني ، ناتواني در تفريح ، فعاليت بدني ، ورزش يا فعاليت اجتماعي است (بابايي ، ١٣٨٦: ١١) و نظر به مادة ٤٥٢ قانون مجازات اسلامي و مقررات قانون مسئوليت مدني خسارت هاي معنوي ناشي از صدمات بدني جبران پذيرند و ازاين رو عامل زيان با پرداخت پول مي تواند شادي ازدست رفتۀ زيان ديده را به او برگرداند و او را در حالتي شبيه به سابق قرار دهد (بابايي ، ١٣٨٦: ٩ و ١٦).
شايان توجه آنکه اين شکل از خسارت در حقيقت به دليل محروميت هايي که به واسطۀ خسارت بدني ايجاد مي کند و سطح کيفيت زندگي و لذت هاي زيان ديده را پايين مي آورد، مطرح مي شود، بنابراين با مفهوم زيان از دست دادن منفعت اعضا که در برخي موارد در حقوق ما براي آن ديه معين شده است ، متفاوت است .