چکیده:
در دموکراسی به مثابه الگوی مطلوب حکمرانی، فرهنگ سیاسی با محوریت مشارکت سیاسی نقشی هویت بخش دارد. با توجه به توانمندیها و استعدادهای جوانان، سیاستگذاران در این عرصه توجهی ویژه به فرهنگ سیاسی و مشارکت جوانان دارند. از مهم ترین عوامل شکل دهنده فرهنگ سیاسی، نهادهای جامعه پذیرکننده هستند. این پژوهش میکوشد نقش نهادهای جامعهپذیرکننده در فرهنگ سیاسی جوانان ایرانی را با مورد مطالعه قرار دادن دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بررسی کند. پرسش اصلی پژوهش این است که نهادهای جامعه پذیرکننده در ایران، آموزههای کدام نوع از انواع فرهنگ سیاسی شامل «محدود»، «تبعی» و «مشارکتی» را به جوانان منتقل میکنند؟ فرضیه ما این است که نهادهای جامعهپذیرکننده در ایران بیشتر به انتقال آموزههای فرهنگ سیاسی «تبعی» میپردازند. پژوهش حاضر کوشیده است با استفاده از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه به سوال اصلی پاسخ دهد و فرضیه مقاله را بیازماید. از این رو، پرسشنامههای محققساخته میان جمعی از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز توزیع و دادههای حاصل از آن با استفاده از نرم افزارSPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته های این پژوهش نشان میدهد «خانواده»، «گروه های همسال» و «دانشگاه» بیشتر آموزههای فرهنگ سیاسی «تبعی» را منتقل میکنند و «رسانههای ارتباط جمعی» و «نهادهای مذهبی» بیش از سایر نهادها آموزههای فرهنگ سیاسی «مشارکتی» را منتقل میکنند- اگرچه همچنان گرایش اصلی آنها نیز در جهت تقویت فرهنگ سیاسی «تبعی» است
In a democracy, as a desirable model for political order, political culture with a focus on political participation is of an identifying role. One of the most important factors shaping and constructing the political culture is the accepting institutions of society. This study tries to investigate the role of socially accepting institutions in the political culture of Iranian youth by studying the students of Shahid Chamran University in Ahvaz. In this regard, the main question of the research is: what kind of the political culture teachings would be transmitted to the youth by the institutions of social acceptance in Iran (“Parochial”, “subordinate” or “participatory”)? The hypothesis of the article is that socializing institutions in Iran are more concerned with transmitting the teachings of “subordinate” political culture. This study has tried to answer the main question and test the article hypothesis by using the survey method and questionnaire tools. In this regard, a researcher-made questionnaire was distributed among a group of students of Shahid Chamran University of Ahvaz and the data were analyzed by using SPSS software. The findings showed that “families”, “peer groups” and “universities” transmit the teachings of “subordinate” political culture and “mass media” and “religious institutions” more than other institutions teach the teachings of “participatory” political culture, although their main tendency is still to strengthen the “subordinate” political culture.
خلاصه ماشینی:
این پژوهش می کوشد نقش نهادهای جامعه پذیرکننده در فرهنگ سیاسی جوانان ایرانی را با مورد مطالعه قــرار دادن دانشجویان دانشگاه شهیــد چمران اهواز بررسی کند.
پژوهش های بالا اگرچه در زمینه فرهنگ سیاسی بسیار ارزشمندند، اما در هیچ کدام از آنها آموزه های منتقل شده توسط نهادهای جامعه پذیرکننده مانند خانواده ، دانشگاه ، گروه های همسال ، رسانه ها و نهادهای مذهبی و تاثیــر آنهــا بر فرهنگ سیاسی جوانان مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته است و این وجه ممیز و نوآورانه پژوهش حاضر می باشد.
در نهایــت بــا توجه به نقش ایــن نهادها در جامعه پذیری سیاسی و انتقال آمــوزه های فرهنگ سیاسی در این پژوهــش می کوشیــم نقش نهادهای جامعه پذیرکننده یعنــی خانواده ، دانشگاه ، گروه هــای همسال ، رسانه ها و مذهب را بر فرهنگ سیاسی جوانان و نوع فرهنگی که منتقل می کنند، بررسی نماییم .
بــا توجــه به اینکــه متغیر وابستــه و متغیرهای مستقــل در سطح فاصلــه ای اندازه گیری شده انــد، از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی این فرضیه استفاده گردید که خروجی آن در جداول زیر نشان داده شده است : •فرضیه اول : در ایران خانواده بیشتر آموزه های فرهنگ سیاسی تبعی را به جوانان منتقل می کند.
بحث و نتیجه گیری ٣٣٢ در ایــن پژوهش با استفاده از چارچوب نظری آلموند و وربا نقــش نهادهای جامعه پذیرکننده یعنی خانواده ، گــروه همســالان ، رسانه ها، دانشگاه و نهادهــای مذهبی در انتقال آمــوزه های فرهنگ سیاسی بــه طور تطبیقی بررسی شد.