چکیده:
بیومیمیکری (شامل «بیو» بهمعنای «زندگی» و «میمِسیس» به معنای «تقلید») حوزه جدیدی است که به مطالعه بهترین ایدههای طبیعت و تقلید از این طرحها و فرآیندها به حل مشکلات انسان میپردازد. رویکردی که نسبت به فرآیندهای طراحی داریم این است که طراحان به طبیعت نگاه میکنند (به خصوص به ارگانیسمها یا اکوسیستمها) تا یک نیاز خاص انسانی را حل کنند. همچنین طبیعت در تمام علوم بالاخص معماری، به عنوان راهنما و الگو استفاده میشود. بیومیمیکری (تقلید از طبیعت) علمی است که فرآیند الگوبرداری از طبیعت در مساله گشایی طراحی در حوزههای فرم، فناوری، مصالح و تکنولوژی ارزیابی شده است؛ و میتواند به عنوان تقلید از سیستم حیات در طبیعت بیان شده و به ارائه راهکارهای نوین در طراحی معماری و ساختمان بپردازد. هدف پژوهش تبیین مفهوم «بیومیمیکری و طراحی» و ماهیت آن رابطه با «آموزش طراحی معماری» است. ماهیت این تحقیق کیفی و روش آن در مرتبه نظری، روش توصیفی- تحلیلی و در مرتبه تحلیلی روش طوفان فکری و در مرتبه طراحی دانشجویان قیاسی و روش مشارکتی در مرحله آموزش بوده است. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی و حجم نمونه جامعه 100 نفری بوده که در بازه زمانی 6 ماه در برنامه آموزشی در دو گروهآزمایش و گروه کنترل شرکت داشتهاند که برای رضایت از دوره، انگیزهسازی و پیشرفت در خلاقیت با آزمون اسمیرنوف وکوواریانس و آزمون تی استودنت ارزیابی شده اند. در پایان دوره زمانی آموزش که طی آن بیومیمیکری برای ایدهپردازی طراحی بهکار گرفته شد، یک مطالعه از رابطه بین بیومیمیکری و طراحی انجام گردید که نتایج آن دوره فشرده و رویه آموزشی بیان شده است.
including bio, meaning life and MIMESIS means a new field that studies the best ideas of nature and imitation of these patterns and processes in solving human problems. The approach to the design processes is that designers look at nature (especially in the organisms or ecosystems) to solve a specific human need. It is also used in all sciences in particular architecture, as guidelines. Biomimicry is a science that has been evaluated from nature in design processes in form, technology, materials, and technology. This field can be expressed as the imitation of the system of life in nature and provides novel solutions in architectural design and architecture. The aim of this study is to explain the concept of biomimicry and design and its nature is related to architectural design training. The nature of this qualitative research and its method in order of theoretical foundations is descriptive - analytical method. The statistical population of the students of free Islamic university and sample size of 100 are 100 people who have been in the training program for six months and have been tested for satisfaction of the period, motivation and progress in creativity with kolmogorov smirnov test and T test. At the end of the training period during which biomimicry was applied to generate design ideas, a study of the relationship between design and design was done, the results of that intensive period and training procedure have been stated.
خلاصه ماشینی:
ارزیابی کاربست دانش بیومیمیکری درآموزش طراحی معماری با روش قیاس از طبیعت زهره فرشیحقی 1 ، هادی محمودینژاد* 2 ، غلامحسین ناصری 3 و مهدی داداشی 4 چکیده: «بیومیمیکری» (شامل «بیو» بهمعنای «زندگی» و «میمِسیس» به معنای «تقلید») حوزه جدیدی است که به مطالعه بهترین ایدههای طبیعت و تقلید از این طرحها و فرآیندها به حل مشکلات انسان میپردازد.
بهطور مشابه، این مفهوم که شامل اصطلاحات «زیستالگو»، «تقلید زیستی»، «زیستارشناسی»، و «زیستسازهشناسی»، در رشتههای مختلف برای مطالعات و تحقیقات برای توسعه فنآوری پیشرفتهتر با یادگیری از طبیعت استفاده میشود (Mahmoudinejad, 2018; Golabchi and Mahmoudinejad, 2017; Mahmoudinejad, 2017) از سوی دیگر، یکی از مهمترین عوارض زیست در شهرهای امروزی، «کمرنگ شدن ارتباط با طبیعت» و بیگانگی نسبت به عناصر و فرایندهای طبیعی است که بازتابی خاص در مطالعات بینالمللی داشته است (Clark et al.
, 2014; Stephen Kellert, 2016; Browning, 2014; Zar Pedersen, 2012; Amjad Al-musead, 1996; Wells, 2011; Torrance, 2013; Söderlund, Singh, 2015; Michael, 2011; Kellert, 2015; Kellert, 2018; Berkebile, 2004; Clark, 2014).
اگرچه اشکال مختلفی از طراحی «زیستالگوسازی» یا «زیستالهام» (bio-inspired) از سوی محققان و متخصصان در زمینه معماری پایدار مورد بحث قرار گرفته است (Reed, 2006, Berkebile, 2007)، کاربرد گسترده بیومیمیکری به عنوان یک روش طراحی معماری تاحد زیادی قابل تحقق است (Faludi, 2005)، یعنی برای اینکه حقیقتا بیومیمیکری اتفاق بیفتد، طراحی باید به علم طبیعت نه فقط ظاهر آن، آگاهی داشته باشد.
لذا مفهوم زیستالگوسازی که در این بررسی مورد بحث قرار گرفت یک حوزه کاری جدید است که اصول طبیعت و طرحها و فرآیندهای مطابق با اصولی را انتخاب میکند که تداوم زندگی را برای 3.
Golabchi, Mahmoud and Mahmoudinejad, Hadi (2019) Biomimicry and Biophilic Architecture, Tehran Pars University Press [in Persian].