خلاصه ماشینی:
"از آن جا که این سه فاز به صورت متوالی حادث شدهاند (Jackson,1979 Bates) و از سوی دیگر،فازهای کوهزایی بعدی مانند والاشین9در پلیوسن و پاسادنین10در اواسط کواترنری در راستای همین فازها تأثیر گذاردهاند(پدرامی،1360،1366 و 1372؛ بربریان و یاسینی 1360)،شناسایی و تفکیک آثار هریک از آنها بسیار مشکل است.
از طرف دیگر،این تغییرات مورفولوژی با تغییرات شدید آب و هوایی همراه بودهاند که موجب تنوع رخسارهها در میوسن ایران شدهاند؛بهطوری که رسوبات میوسن ایران را میتوان به سه بخش مهم تفسیر کرد(بربریان و یاسینی 1361)که شامل رسوبات دریایی (مکران)،رسوبات نیمهدریایی ولب شور پاراتتیس11(دریای خزر- دشت مغان و زون گرگان-رشت)و رسوبات ملاسیک قارهای (زاگرس-ایران مرکزی)است.
تأثیرات فازهای کوهزایی میوسن در زاگرس در زون ساختاری زاگرس (نگارهء 1)،فاز استیرین موجب بالا آمدگی ارتفاعات زاگرس(جنوب خاوری خوزستان)شده است؛ بهطوری که در نواحی جنوبی،دراز گودال12خوزستان شکل گرفته و سازند میشان در این بخش رسوب کرده است(مطیعی 1372).
در این گستره،چندین گسلهء شمالی-جنوبی و شمال باختری-جنوب خاوری،مسیر اصلی زایندهرود را،از راندگی اصلی زاگرس در حوالی کوهرنگ تا تالاب گاوخونی،پیریزی کرد و با ایجاد فرو افتادگی گاوخونی و احتمالا شکستگیهای وسیعی در منطقه،زایندهرود در کنار بلندی جداکنندهء حوضههای اصفهان-سیرجان از حوضهء اردستان جای گرفته است(همان منبع).
تأثیرات فاز کوهزایی میوسن در ایران مرکزی تحت تأثیر فاز کوهزایی استیرین،بخشهای وسیعی از ایران مرکزی دچار فشردگی شد،بهطوری که حوضهء پشتکمانی قم از آب خارج گردید و در خشکیهای تازه تشکیل یافته که ارتفاع کمی داشتهاند،رودهای مئاندری به جریان افتاده که رسوبات آنها،سازند قرمز فوقانی را ساختهاند."