خلاصه ماشینی:
"مطلبی که در این بخش مورد بحث و دقتنظر واقع خواهد شد، این است که آیا در مکتب اقتصادی اسلام نیز نهاده مخاطرهپذیر به عنوان یکی از نهادههای تولید که میتواند در مالکیت محصول تولید شده سهیم باشد، مورد توجه قرار گرفته است؟ انگیزه طرح این بحث، نظریهای است که آیت الله شهید سید محمد باقر صدر در کتاب اقتصادنا ابزار نموده و طی آن تصریح کرده است که در اقتصاد اسلامی، مخاطره فاقد نقش است.
2. محمدعزیز، «ابعاد نظری و عملی بانکداری بدون بهره»، [مطالعاتی در اقتصاد اسلامی]، ترجمه جواد- شهید صدر از پذیرش عنصر«مخاطرهپذیری»به عنوان یکی از نهادههای تولید استنکاف کرده و بصراحت مخاطرهپذیری را در مکتب اقتصادی اسلام، بدون نقش اعلام نموده است: «به طوری که از نظریه توزیع بعد از تولید برمیآید مخاطره منشأ درآمد شناخته نشده و مجوز نظری هیچ یک از انواع درآمدهای قانونی نمیباشد، زیرا مخاطره نه جنبه کالا و سرمایه را دارد که مخاطر به دیگری تأدیه و ثمن را مطالبه کند و نه کار است که روی مادهای پیاده گردد تا حق تملک یا مطالبه اجرت مطرح شود، بلکه حالتی است که شخص در آن حالت به کاری که از عواقب آن ترس دارد اقدام میکند.
30 ریال ارزشی که به برکت اجتماع ماده اولیه، ابزار تولید و نیروی کار حاصل شده است، به چه کسی تعلق دارد؟به کارگر؟به صاحب ابزار تولید؟به مالک ماده اولیه یا به دیگری؟ پاسخ شهید صدر به این سؤال که در کتاب اقتصادنا آمده است، چنین است: «نظریه اسلامی را به شرح زیر میتوان خلاصه کرد: اگر ماده اولیهای که انسان مولة روی آن کار میکند قبلا مملوک کسی نبوده است، محصول کلا به او تعلق خواهد داشت و سایر عناصر شرکت کننده در تولید به دلیل خدماتی که به نفع فعالیت تولیدی تولید کننده انجام دادهاند، تنها پاداش خدمات خود را دریافت میدارند و از محصول سهمی ندارند."