چکیده:
خاموشی سازمانی عبارت است از خودداری کارکنان از بیان آرزیابی های رفتاری» شناختی و اثربخش در
مورد موقعیت های سازمان. خاموشی سازمانی» با محدود کردن آثربخشی تصمیم گیری های سازمانی و
فرآیندهای تغییر در ارتباط است. مشکلی که هم اکنون گریبانگیر سازمان هاست. آن است که بیشتر
سازمان ها از اظهار نظر خیلی کم کارکنان ناراحتند. در چنین شرایطی کیفیت تصمیم گیری و انجام
تغییرء کاهش می یابد. همچنین خاموشی سازمانی به وسیله ممانعت از بازخورد منفی» مانع تغییرات و
توسعه سازمانی موثر می شود.ء از این روء سازمان توانایی بررسی و تصحیح خطاها را ندارد. بنابراین»
بدون بازخوردهای منفیء خطاها بیشتر و حتی شدیدتر می شوند. به دلیل آنکه فعالیت های اصلاحی
در زمان ضرورت انجام نمی گیرند پس می توان گفت موضوع خاموشی سازمانی و یافتن راه های رفع
آن از اهمیت شایانی در مباحث سازمانی معاصر برخوردار است و توجه جدی مدیران سازمان را می
طلبد. جو سکوت می تواند بر توانایی سازمان در جهت کشف خطاها و یادگیری تاثیر بگذارد. بنابراین»
اثربخشی سازمانی بطور منفی تحت تاثیر قرار می گیرد.سکوت کارکنان همچنین می تواند ایجاد کننده
استرس» بدبینیء عدم رضایت و عقب نشینی در کارکنان گردد.
خلاصه ماشینی:
٣) با توجه به اينکه موضوع خاموشي سازماني در جوامع علمي و سازماني ايران موضوعي جديد و ناآشنا به شمار مي آيد و کمتر ادبيات و پژوهشي را در اين خصوص مي توان يافت و از آنجا که پديده سکوت سازماني مي تواند مانعي براي ابراز ايده ها و نظرات افراد در سازمان باشد، شناسايي عوامل موثر بر آن و تلاش به منظور رفع آنها، مي تواند شرايط ابراز عقايد، بيان ايده ها و ارائه نظرات کارکنان را تسهيل نموده ، قدرت خلاقيت آنها را افزايش داده و بالطبع سازمان ها با بهره مندي از مشارکت فعالانه و آگاهانه کارکنان ، مسير رشد، تعالي و موفقيت خود را با سرعت بيشتري طي کنند(زارعي متين و همکاران ، ١٣٩٠).
در نهايت سکوت مطيع شامل رفتاري عمدي و منفعلانه و خودداري از ارائه اطلاعات بر اساس تسليم يا احساس اينکه تغييرات موثر فراي قابليت هاي گروه است ، مي باشد(زارعي متين و همکاران ، ١٣٩٠).
اما اين نوع سکوت برعکس سکوت مطيع ، بيشتر حالتي غير انفعالي دارد و در برگيرنده آگاهي بيشتر از شقوق و گزينه هاي موجود در تصميم گيري و در عين حال خودداري از ارائه ايده ها، اطلاعات و نظرات به عنوان بهترين استراتژي در زمان مقتضي است .
سکوت نوع دوستانه سکوت نوع دوستانه مبتني بر ادبيات رفتار شهروندي سازماني ١ است (کورسگارد و همکاران ، ١٩٩٧) و عبارت است از امتناع از بيان ايده ها، اطلاعات و يا نظرات مرتبط با کار با هدف سودبردن ديگر افراد در سازمان و بر اساس انگيزه هاي نوع دوستي، تشريک مساعي و همکاري .