خلاصه ماشینی:
"از این رو لقمان در همان محدودهء وجدان روحالقدس،معصوم از خطا بود و از همین جاست که سخنان او حکمت خوانده میشود؛زیرا از استعمالات لغت و آیات و احادیث روشن میشود که حکمت،دانش معصوم و خطاناپذیر است.
اگر احادیث بالا را با توجه به آیات 12 و 19 سورهء لقمان نقل شده است بیان میکنیم: 1-توحید و دوری از شرک؛2-معاد و رسیدگی به همهء اعمال؛3-اقامهء نماز؛4-امر به معروف و نهی از منکر؛5-صبر و استقامت در برابر مشکلات؛6-تواضع و فروتنی؛ 7-اعتدال در راه رفتن و سخن گفتن.
چنانکه میبینم در تفسیر حکمت گاهی به شناخت دین اشاره شده که شامل معارف اعتقادی و احکام عملی و تذکرات اخلاقی است و گاهی برخی از مطالب دینی مانند اطاعت از خدای و اصول اخلاقی،مورد تصریح قرار گرفته است.
اما اگر منظور تفسیر قرآن است،چنانکه مراد ابن رشد و مرحوم مظفر و برخی دیگر نیز همین است، در این صورت باید گفت:این تفسیر چنانکه تاکنون دیدیم با معنای لغوی و دینی حکمت مطابقت ندارد.
چنانکه دیدیم بسیاری از حکمتهای نقل شده مثل نیکی به والیدن،رعایت حقوق دیگران و تواضع،از احکام بدیهی عقل عملی است و برخی دیگر مانند اقامهء نماز،از معارف و احکامی است که خداوند برای ایمان آورندگان بیان میکند.
2-دیدیم که حکمت دینی،یا معارف و احکام بدیهی عقل است یا معارف و احکامی که دین بیان میکند،در حالی که احکامی که بوسیلهء برهان در فلسفهء به اثابت میرسد، مختص موارد نظری و مشکل و مورد اختلاف است؛به نحوی که عقل بشری به تنهایی و مستقلا به کشف آنها مبادرت میورزد و نتایج آن نیز معمولا متفاوت بوده و از اینرو در این موارد اختلاف نظر بسیاری دیده میشود."