چکیده:
در سالهای اخیر، مسأله اصلاحات و راهکارهای آن یکی از بحثانگیزترین موضوعات در کشور
بودهاست. ابهام این واژه از نظر محتوا و مفهوم، موجب بروز مشکلات عملی و نظری در عرصه مسائل سیاسی و
فرهنگی گردید.
در مقاله حاضر، با توجه به این مشکلات تئوریک، به مسأله اصلاحات از منظر حسین بن علی(ع) پرداخته
شدهاست تا در ماه خون و قیام، رهتوشه عاشقان آن امام همام باشد. برای تحقق این هدف، مباحثی همچون
مفهومشناسی اصلاحات، مؤلفههای اصلاحگرایی، علل حدوثی و غایی اصلاحات در نهضت عاشورا و
آسیبشناسی اصلاحات مورد بررسی قرار گرفتهاست.
خلاصه ماشینی:
"پس احیای دین بازشناسی و بازسازی فرهنگ و تفکر دینی خواهد بود و قیام عاشورای حسینی نیز از مصادیق بارز احیای دین در دو جنبه فرهنگی و اجتماعی آن بوده است، آنجا که امام حسین علیهالسلام از زنده کردن سنتها و میراندن بدعتها در مقابل بدعت آفرینیهای چندین ساله و از اصلاح امت اسلام و از عنصر امر به معروف و نهی از منکر و حاکم کردن حق و عدل و اقامه دین خدا، داد سخن میدهد، حکایت از جنبههای احیاگرانه و اصلاحگرایانه نهضت کربلا دارد و به جرأت میتوان گفت «قیام کربلا» قیامی احیایی و اصلاحی در حوزههای علمی و عملی، معرفتی و عینی و اجتماعی اسلام و مسلمین بوده است و نوعی فراخوانی جامعه به سوی بینشها و ارزشهای فراموش شده و حتی از دست رفته بوده است.
مؤلفههای اصلی اصلاح گرایی حسین بن علی علیهالسلام عبارتند از اسلام ناب، تفکر جهادی و انقلابی، ظلم ستیزی و استبداد زدایی، بازگشت جامعه اسلامی به قرآن و سنت و سیره نبوی و علوی، احیای کرامت و حقوق انسان، اقامه عدالت اجتماعی، نقش دادن به مردم در تعیین سرنوشت سیاسی و اجتماعی خود مبتنی بر معیارها و ارزشهای اسلامی، احیای عنصر حیات آفرین و عزت بخش امر به معروف و نهی از منکر، بدعتزدایی، خرافهستیزی، مبارزه با تحریفهای پیدا و پنهان در حوزه اندیشه دینی، احیای امت ختمیه و اصلاح بسترهای اصلی جامعه اسلامی."