چکیده:
یارانههای پیدا و پنهان در اقتصاد ایران طی نیم قرن اخیر گسترش یافته است. به گونهای که
تآامین آن با توجه به رشد جمعیت کشور. بخشی از منابع دولت را دربرمی گیرد. منابعی که
میتواند در توسعه عمران کشور نقش ایفا کند و رفاه عمومی را تقویت نماید.
بااین حال کاهش یا حذف یارانهها به ویژه یارانه کالاهای اساسی از موارد بسیار
حساسیتبرانگیز در جامعه است. تا جایی که در سالهای اخیر بحث هدفمند. کردن یارانهها
هموازه بسا عکسالعمل اقشار و گروههای مختلف روبهرو شده است. با این حال فزونی آثار
منفی تخصیص یارانهها در تخصیص ببینه منابع و رونق تولید داخنی کالاهای یارانهای, بر
پیامدهای مثشبت اجتماعی آن. سبب شده که بحثک هدفمند. کردن یارانهها نهتنها از سوی
دولت. بلکه از سوی کارشناسان اقتصادی پیگیری شود.
با توجه به نگاه حمایتی دولت به اقشار آسیبپذیر اجتماعی. هدفمند. کردن یارانهها به یک
راهکار اساسی اما مدت دار تبدیل شده و مشروط به ایجاد نظام تامین اجنماعی فراگیر و حذف
تدریجی یارانهها همزمان با آن شده است.
از آنجا که میزان برخورداری گروههای مختلف در آمدی در جامعه از یارانهها منقاوت است
و اقشار مرفه بیش از اقشار نیازمند دریافت پیارانهها از آنها بهرهمند میشوند. عدالت
اجتماعی حکم میکند. که یارانهها هدفمند شود و به نیازمندان اختصاص یابد تا با همان هزینه
برای دولت تاثیر بسزایی در ارتقای رفاه و مطلوبیت آنها داشته باشد. و از سوی دیگر موجبات
تقویت توسعه اقتصادی و پایداری آن را فراهم سازد.
خبرنگار نشریه بررسیهای بازرگانی در گفت وگو با آقای مجمدرضا رمضانی دبیرکل اتاق
تعاون ایران, پیامدهای مثبت و منقی هدفمند کردن یارانهها را جویا شد ما حصل این گفتگو را باهم می خوانیم.