خلاصه ماشینی:
اما به شرط آنکه همراه با جوع و سهر و پرهیز از خوراک شبههناک و نیز انجام هر یک از اذکار در حدّاقل چهل شبانهروز و به اصطلاح یک اربعین کامل باشد،که در این صورت،احوالی بر نفس عارض شود و صفا و نوری در دل او منکشف گردد که به تدریج باب ملکوت بر روی او فتح شده و سپس فنای ملک و ملکوت حاصل گردد و نهایتا از محو به صحو و بقای کلی در عین فنا رسد و سرّ معنای«العبودیة جوهرة کنهها الربویّة»برایش منکشف گردد و در این مقام به مرتبهی خلافت و راهنمایی مردم به سوی خدا و نیابت حضرت حجة اللّه علی الارض خواهد رسید.
نامهی اول «از فرایض و سنن و آداب و مراقبه و محاسبهی نفس آنا فآنا و لحظة فلحظة هموم را همّ واحد گردانیدن و منقطع شدن به حق سبحانه و تعالی (و تبتّل إلیه تبتیلا) 1و (الّذین جاهدو فینا لنهدینّهم سبلنا) 2،و زاد این راه تقواست: (و تزودوا فان خیر الزاد التقوی) 3و تقوا عبارت از قیام نمودن به آنچه شارع امر به آن فرموده است و پرهیز کردن از آنچه نهی از آن کرده از روی بصیرت،تا دل به نور شرع و صیقل تکالیف آن مستعد فیضان معرفت شود از حق عزّ و جل، و اتّقوا اللّه و یعلمکم اللّه، 4و همچنان که مسافر صوری تا قوّت بدن از زاد حاصل نکند،قطع راه نتوان کرد،همچنین مسافر معنوی تا به تقوا و طهارت شرعیه، ظاهرا و باطنا،قیام ننماید و روح را به آن تقویت نکند،علوم و معارف و اخلاق حمیده که بر تقوا مترتّب میشود و تقوا از آن حاصل میشود،نه بر سبیل دور، بر او فایض نمیگردد؛و مثل این،مثل کسی است که شب،چراغی در دست داشته باشد و به نور آن راهی را میبیند و میرود و هر یک گام که میرود، قطعهای از مسافت روشن میشود و در آن میرود؛و هکذا تا گام برندارد و نرود روشن نیست و تا روشن نشود و راه را نبیند نتواند رفت.