خلاصه ماشینی:
"یکی از قواعد طراحی سفال این است که تصویر برش و سطح درونی(بخش درون/برش)در سمت راست خط تقارن(محور مرکزی ظرف)و تصویرنما و سطح بیرونی(بخش برون/نما)در سمت چپ خط تقارن ترسیم میگردد (Joukowsky,1980,p.
از ویژگیهای و خاصیتهای ترسیم خط تقارن این است که به بیننده کمک میکند تا با دیدن تصویری از سطح قطعهی سفالین در کنار آن،تشخیص دهد که آن تصویر نمایشگر سطح درونی قطعهی سفالین است یا سطح بیرونی آن.
عدم وجود این پارامتر(دایره)در قطعات بدنه،ظاهرا ما را از ترسیم خط تقارن بینیاز کرده است اما نیازی که از طریق خاصیت اول خط تقارن برآورده میشد،یعنی«کمک به تشخیص و تفکیک سطح درونی و سطح بیرونی»قطعات بدنه همچنان باقی است و هیچ روش و راهکاری نیز که بتواند خاصیت اول خط تقارن را داشته و نیاز تشخیص و تفکیک را برای بیننده به آسانی رفع کند تا به حال ارائه نشده است.
برخی از باستانشناسان (یا طراحان)به این نیاز توجه ندارند و در نتیجه،بیننده در تشخیص و تفکیک تصویر سطح درونی و سطح بیرونی بدنه دچار مشکل میشود(به طور مثال نک:تصویر 3،شمارهی 2).
در زیر به روشهایی که در طراحی و نمایش بدنه بکار میرود میپردازیم: 1-برخی از باستانشاسان تصویر سطح بیرونی بدنه را در سمت راست برش و سطح درونی بدنه را در سمت چپ تصویر برش نمایش میدهند(به طور مثال نک: Joukowsky,1980,p.
بدین ترتیب،تصور می شود علاوهبر اینکه روش طراحی بدنه با روش طراحی قطعات لبه،کف و پایه هماهنگ و مشابه میشود،از سوی دیگر دشواری و مشکل تشخیص و تفکیک سطح بیرونی و درونی بدنه نیز آسیان و رفع میشود."