خلاصه ماشینی:
دموکراسی دیجیتال نوشتهء دکتر هادی خانیکی مفهوم«دموکراسی دیجیتال»در لحظه اول این معنا را در ذهن تداعی میکند که دموکراسی مفهومی طراحی شده و بسته نیست و توان بازاندیشی و باز تولید خود در بسترهای فنی،فرهنگی و اجتماعی مختلف و جدید را دارد.
برای شناخت دموکراسی دیجیتال نخست باید به این موضوع پرداخت که یک«دموکراسی مشارکتی»که میتواند بر استفاده گسترده از فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی مبتنی باشد،چه شکلی خواهد داشت.
البته گفتنی است که اینها نظام دموکراتیک تازهای را تشکیل نمیدهند و در اغلب موارد از فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی برای تقویت شیوهی عمل بیش از دگرگونی بنیادی در نهادها و ساختارهای اجتماعی استفاده میشود.
فناوریهای ارتباطی و اطلاعاتی در این خصوص حائز اهمیتاند،البته آنها را نه باید نوشدارویی در دسترس برای رفع همه موانع دموکراسی تلقی کرد و نه میتوان بهسادگی پیشقراول دولت به عنوان«برادر بزرگتر»دانست.
برخی با مشاهده جریان روان اطلاعات در میان مردم به این فناوری و در رأس آن اینترنت دل بستهاند و در انتظار تحولات اجتماعی و اصلاح ساختارهای سیاسی با استفاده از فنآوریهای جدید هستند و برخی دیگر با مقایسه آن با پیشگوییهای هاکسلی-ارولی، امکانات جدید قدرتهای سیاسی و اقتصادی(حکومت و بازار)برای نظارت بر رفتار فرد و مهار آن را نشان میدهند و نسبت به اشغال حریم عمومی و کوچک شدن و نقض حریم خصوصی بیمناکند.
تعریفهایی از این دست در زمینه جامعه شبکهای و شبکههای جامعهای،این امکان را فراهم میکند که چگونگی تعامل عمیق و رواج وسیع فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی در درون اجتماعات و میان آنها بهتر کشف شود،خواه این اجتماعات جغرافیایی و خواه دارای منافع مشترک باشند،ترسیمکننده وضعیت جدیدی هستند.