خلاصه ماشینی:
"و گویا سکة الموالی نامیدند کوچه را برای آنکه حضرات شیعه که دوست داران اهل بیت بودند در آن منزل و مأوی داشتند و در کوچه های دیگر حضرات حنفیه و شافعیه خانه های عالیه بنا نموده بودند, و حضرت عبدالعظیم(ع) در همان سرداب روزها روزه می گرفت و شبها به عبادت پروردگار مشغول بود, وقتی که از محل شریف خود حرکت می کرد و بیرون می آمد از آن سرداب به طریق مخفی و پنهان به زیارت قبری که اکنون مقابل قبر اوست و قبله مرقد شریف آن بزرگوار است می رفت و می فرمود:این قبر مردی از اولاد موسی بن جعفر(ع) است.
بناء علی هذا, استبعادی نمی رود حضرت عبدالعظیم به امر سلطان جائر و خلیفه معاصر مقتول شده باشد, و این بعد از اجتماع شیعیان و محبین و نشر احوال و فضایل و ماثر شریفش بوده است با آنکه مخفی بوده و عزلت و استتار را خوش داشته و از محل و مکان خود به ملاحظه تقیه بیرون نمی آمده, به نهجی که سابقین از ابناء دین را شهید کردند آن بزرگوار را هم شهید کرده باشند تا درجه شهادت و درک این فضیلت به تبعیت به ائمه هدی و اولاد طاهرین ایشان کرده باشد, و برای حفظ دین چون جناب خامس آل ـ علیه التحیه والثناء ـ در قبه سامیه اش چه آثار و انوار مخصوصه خداوند سبحان هویدا و پیدا نمود.
در جای دیگری نیز وجوه شباهت زیارت سید الشهداء علیه السلام را به عبدالعظیم نقل کرده(جنة النعیم 3/390) ومی گوید:در صورتی که تمسک به قول مرحوم شیخ طریح علیه الرحمه بجوئیم به آنچه در کتاب (منتخب) فرموده است:و دفن حیا, که ظاهر از این عبارت آن است که زنده آن جناب را در خاک دفن کردند می توان گفت:جهت مشابهت همانا شهادت است…."