خلاصه ماشینی:
"سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران:محدودیتها،فرصتها و فشارها 1 امیر محمد حاجی یوسفی2 مقدمه سیاست خارجی کشورها تحت تأثیر دو عامل عمده شکل میگیرد که عبارتند از: الف)محیط ذهنی که همان ارزشها و تصورات سیاستگذاران است و ب)محیط عینی که خود شامل دو بخش محیط داخلی(شرایط داخلی کشور)و محیط بینالمللی(شامل محیط منطقهای و محیط جهانی)است.
در اینجا تأکید عمده نگارنده در مورد جمهوری اسلامی ایران این است که اهداف و ابزارهای سیاست خارجی آن ممکن است بدون توجه به شرایط سیستمی شکل گرفته باشند و تأثیر محدودی از آن شرایط پذیرفته باشند،اما در عمل موفقیت یا عدم موفقیت این سیاست خارجی تحت تأثیر شرایط سیستمی قرار دارد.
ویژگیهای تئوریک این آثار که بر مطالعات بعدی سیاست خارجی مؤثر بود را میتوان به شکل زیر خلاصه نمود: -آگاهی از تصمیمگیرندگان سیاست خارجی در فهم ماهیت انتخابهایی که انجام میدهند،بااهمیت است، -از ویژگیهای خاص تصمیمگیرندگان در کشورهای مختلف برای ایجاد نظریههایی عام و میانبرد استفاده میشود، -باید سطوح تحلیل متعدد از خرد تا کلان،برای نظریهپردازی در سیاست خارجی مورد استفاده قرار گیرد، -مفاهیم و نظریههای علوم اجتماعی در کل میتواند به تلاش برای نظریهپردازی مساعدت نماید، -فهم فرایند تصمیمگیری سیاست خارجی اگر نه بیشتر به همان اندازه فهم نتایج سیاست خارجی اهمیت دارد.
1 بدینترتیب،نگارنده بر این باور است که برای طراحی استراتژی سیاست خارجی باید از تبیین دگرگونیهای محیطی آغاز کرد و سپس تلاش نمود تا محیط ذهنی تصمیمگیرنده نیز دستخوش دگرگونی لازم گشته و در نتیجه انطباق با شرایط جدید با تصمیمی خردمندانه عملی گردد."