چکیده:
بازخوانی مفهوم «فرجامشناسی» و «سرزمین موعود» به عنوان یکی از مؤلفههای اساسی در بحث آخرتشناسی ادیان ابراهیمی، از اهمیت ویژهای برخوردار میباشد. دو دین هم خانوادة یهودیت و مسیحیت به دلیل آنکه یکی برآمده از آمال موعودباورانة دیگری است، به این موضوع چون اصلی مهم در الهیات خود نگریسته و در آثار کلاسیک کلامی و الهیاتی خود بخش ویژهای را به آن اختصاص دادهاند. این مفاهیم چون در کتاب مقدس ریشه دارند، باید ابتدا برای درک آنها به عهد قدیم و عهد جدید مراجعه نمود. در کتاب مقدس تصویر تاریخی مناسبی از روند تطور این مفاهیم ارائه گردیده که هر یک از دو سنت یهودی و مسیحی تفاسیر خاص خود را برداشت کردهاند. به هر تقدیر فرجامشناسی و اعتقاد به موعود آخرالزمان و مسائل پیرامون از مسلمات الهیاتی دو دین است.
خلاصه ماشینی:
"2 حزقیال نیز زمانی را برای بازگشت یهودیان به خانهشان یاد کرده است: 3 «رودخانهای فراطبیعی از معبد بازسازی شده به آبهای شور بحرالمیت جاری میشود و آن را به دریاچه گوارای آب شیرین تبدیل میکند؛ جایی که درختان شفابخش رشد خواهند کرد.
» 23 کتاب دانیال که برای برانگیختن یهودیان مظلوم در قرن دوم پیش از میلاد نوشته شده، اشاره دارد: «به زودی، با ظهور ملکوت خدا رستگاری و رهایی قدیسان و نابودی قدرت اهریمنی و شیطانی فراخواهد رسید.
17 کتاب مکاشفه، آخرین کتاب عهد جدید، اثر فرجامشناسانه اساسی و عمده عهد جدید، از قول دانیال نقل میکند: مصیبت عظیم، 18 آمدن پسر انسان 19 و رستاخیز و داوری نهایی 20 که مثل یوئیل مشتمل بر علایم خورشید و ماه و ستارگان است، 21 و نیز تأثیر اشعیای سوم را در آسمان جدید و زمین جدید میتوان دید.
27 برای نویسندگان عهد جدید، پیروان عیسی میان طلوع و طلیعه آغاز رسمی ملکوت خدا و به کمال رسیدن آن قرار گرفتهاند و در این فاصله قرار است به بشارت (موعظه انجیل)، انجام کارهای نیک و تهذیب خود بپردازند.
2 هرچند این بخش از کتاب مقدس درباره ده قرن پیش از میلاد است، 3 تصریح شده که قلمرو موعود سرزمین کنعان بوده است؛ از رود مصر [نیل] تا رود فرات.
» (همان، 4:48) «و یوسف برادران خود را گفت: من میمیرم و یقینا خدا از شما تفقد خواهد نمود و شما را از این زمینی که برای ابراهیم و اسحاق و یعقوب قسم خورده است، خواهد برد."