چکیده:
هوا در لایههای مختلف جو مورد بررسی قرار گرفته است. بررسیها نشان داد که بین وقوع پدیده یخبندان بهاره در نجف آباد و توزیع فشار در سطح زمین و الگوهای هوا در لایههای 850، 700 و 500 هکتوپاسکال ارتباط وجود دارد. به این ترتیب که با شکلگیری و گسترش مرکز پرفشار سیبری، دمای هوا در نجف آباد کاهش مییابد و در برخی زمانها به زیر نقطه انجماد آب میرسد.
خلاصه ماشینی:
"خطرناکترین یخبندان بهاره رخ داده مربوط به سال 1344 بوده که به مدت 5 روز متوالی از هفدهم تا بیست و یکم فروردین و پس از یک دوره هوای گرم، به ناگاه یخبندان شدیدی رخ داده و حداقل دما به 6- درجه سلسیوس هم رسیده است.
بررسی نقشههای سطح دریا (شکل شماره 2) نشان می دهد که در روزهای قبل از وقوع یخبندان یک مرکز کم فشار بر روی دریای خزر مستقر بوده اما به تدریج این مرکز ضعیف شده و یک مرکز پرفشار بر روی سیبری و آسیای میانه شکل گرفته و با شروع گسترش زبانههای این مرکز پرفشار بر روی ایران، وقوع یخبندانهای شبانه در نجفآباد رخ داده است.
نتیجهگیری خطرناکترین یخبندان دیررس بهاره رخ داده در این 47 سال مربوط به فروردین ماه 1344 بوده که به مدت 5 روز متوالی و از هفدهم فروردین تا بیست و یکم فروردین و پس از یک دوره هوای گرم، به ناگاه یخبندان شدیدی رخ داده و حداقل دما به 6- درجه سلسیوس هم رسیده است.
این مرکز همان پرفشار سیبری است که بر اثر استقرار هوا بر روی نواحی پوشیده از یخ سیبری، تشکیل میشود و پس از چندین روز شروع به گسترش میکند و بویژه به سمت جنوب غرب حرکت نموده و از جهت شمال شرق وارد ایران میشود و تمام ایران و مخصوصا ایران مرکزی را تحت تأثیر قرار میدهد."