چکیده:
امنیت غذایی پیوسته بعنوان هدف اصلی سیاستهای توسعه و دسترسی به مقدار کافی
مواد غذایی و سلامت تغذیهای همواره بعنوان یکی از محورهای اصلی توسعه و زیرساخت
مهم پرورش نسلهای آینده کشور در بعد از انقلاب مورد تاکید بوده است.این مقاله با
بهرهگیری از روش اسنادی به بررسیها رابطه بین سیاستهای توسعه کشاورزی و امنیت
غذایی بعد از انقلاب میپردازد و در پی آن است تا میزان موفقیت این سیاستها را در
ایجاد امنیت غذایی در سطح کلان و خرد دریابد.این بررسی نشان میدهد که هر چند دولت
در چارچوب سیاستهای توسعه روستایی و کشاورزی، اقدامات قابل توجهی را آغاز کرده و
به ویژه این سیاستها بویژه در سالهای اخیر در افزایش میزان تولید بخش قابل توجهی
از محصولات اساسی غذایی مؤثر بودهاند و حتی با اجرای طرح محوری گندم توانسته است
به خودکفایی در این محصول راهبردی در سال جاری(1383)برسد، ولی در فراهم کردن امکان
دسترسی پایدار به امنیت غذایی برای تمام افراد جامعه چندان توفیقی حاصل نشده است.
به عبارتی در حالی که این سیاستها تا حد زیادی سبب ارتقای امنیت غذایی ملی
شدهاند، ولی به علت وجود نابرابریهای پایدار درآمد و ثروت در توزیع و فراهم کردن
بستر موثر و پایدار آن در سطح خرد(خانوار)موفق نبوده است.
خلاصه ماشینی:
"این بررسی نشان میدهد که هر چند دولت در چارچوب سیاستهای توسعه روستایی و کشاورزی، اقدامات قابل توجهی را آغاز کرده و به ویژه این سیاستها بویژه در سالهای اخیر در افزایش میزان تولید بخش قابل توجهی از محصولات اساسی غذایی مؤثر بودهاند و حتی با اجرای طرح محوری گندم توانسته است به خودکفایی در این محصول راهبردی در سال جاری(1383)برسد، ولی در فراهم کردن امکان دسترسی پایدار به امنیت غذایی برای تمام افراد جامعه چندان توفیقی حاصل نشده است.
دولت بعد از انقلاب اقدامات نسبتا وسیعی را برای تغییر سازمانی و اداری کشاورزی و روستایی به همراه اجرای برنامههای توسعه روستایی انجام داده است و انتظار میرود سیاستهای جدید، اصولا با هدف خودکفایی در تولید مواد غذایی و توزیع درآمدی در سطح روستا و شهر به منظور دسترسی به همه امکانات معیشتی مناسب به مورد اجرا گذاشته شده باشد.
فرض این بود که قیمتگذاری چندگانه در کنار اقتصاد بازار، به همراه تحولات یاد شده بر انگیزههای تولید و سرمایهگذاری خصوصا در ارتباط با بخش کشاورزی (به تصویر صفحه مراجعه شود) تاثیر منفی داشته و به چالش عمدهای برای سیاست دولت در نیل به توسعه پایدار کشاورزی برای تحقیق امنیت غذایی تبدیل شده است.
در قسمت دوم مقاله، موضوع امنیت غذایی و مسئله دسترسی به آن مورد بررسی قرار گرفته و مشخص شده است این سیاستها در مجموع و به ویژه در سالهای اخیر، در افزایش تولیدات محصولات غذایی اساسی در سطح کلان تا حد زیادی موفق بودهاند، ولی به دلیل توزیع نامناسب، اقشاری از جامعه با کمبودهای مختلف تغذیهای مواجه شدهاند."