خلاصه ماشینی:
"آنچه گفته شد یک رشته احتمالاتی است که نمیتوان به آنها اعتماد کرد ولی معروف این است که اصل الله،اله بوده و پس از حذف همزه،الف و لام بر آن وارد شده و دو لام در هم ادغام گشته و به صورت الله در آمده و به ذات باری اختصاص یافته است چنانکه میفرماید: هل تعلم له سمیا (مریم،56)آیا برای او همنامی میدانی؟ در هر حال قائلان به اشتقاق الله یا منکران آن،هر دو گروه در اینکه لفظ الله علم و اسم خاص برای ذات مقدس است،اتفاق نظر دارند،چیزی که هست اختلاف در این است که آیا در این تسمیه معنی لغوی نیز در نظر گرفته شده است یا نه؟،قائلان به اشتقاق طرفداری رأی نخست بوده و منکران اشتقاق نظر دوم را برگزیدهاند.
4-مقصود از اله چیست؟ همانطور که یادآور شدیم لفظ اله و الله در قرآن زیاد وارد شده است،سخن در این است که تفاوت این دو چیست؟اجمال نظر ما این است که بشر در پرتو هدایت فطرت و راهنمائی خرد برای خویش و جهان،آفریدگاری قائل بود و در هر زبان از این آفریدگار به نحوی تعبیر میشد،چیزی که هست هرگاه این بشر موحد بود و تنها به یک خدا معتقد بود دربارهء او لفظ جلاله و یا معادل آن در هر زبان،بکار میبرد و اگر مشرک بود و به خدایان متعدد معتقد بود،دربارهء آنها از لفظ اله کمک میگرفت.
8-از زمان ظهور بعثت پیامبر اکرم-ص-جمله لا اله الا الله کلمه اخلاص تلقی شده و گوینده آن موحد خالص به شمار میرود،در حالی که اگر اله را در این جمله به معنی معبود بگیریم،با حقیقت تطبیق نخواهد کرد،زیرا در جهان غیر از خدا معبودهای بسیاری هست و در نتیجه اخلاص نیز منتقی خواهد شد و لذا افرادی که اله را به معنی معبود میگیرند ناچار شدهاند لفظ بحق را مقدر سازند و این خود تکلفی است که دلیلی بر آن نیست."