خلاصه ماشینی:
"برای انزال مائده،دو فائده ذکر میکند:یکی اینکه روز انزال مائده،روز عید عیسی و همه پیروانش باشد که در حقیقت،عید مسیحیت خواهد بود و دیگری اینکه انزال مائده، خود میتواند یکی از آیات الهی باشد.
چرا که با توجه به اینکه کلمه عید از عود است1و همه ساله،بازگشت میکند و با تجدید خاطرهء مهم و مقدسی از خاطرات،میتواند مردم را بر سر شور و شوق آورد و آنها را به سوی هم بستگی و اتحاد سوق دهد،لازم است که امت نوزاد عیسوی هم دارای عید یا اعیاد دینی خاطرهانگیز باشد تا همچون محور مستحکمی ملتها و نژادهای مختلف مسیحی را به هم پیوند دهد.
مقصودم این نیست که عید غدیر فقط برای گروه خاصی از مسلمانان است و نه همه آنها،غدیر را اگر برتر از فطر و قربان نگویم،پائینتر هم نمیگویم.
در روزی که چنان حادثهء بزرگی اتفاق میافتد،مردم عید بگیرند و خاطرهء نزول مائده را به یاد بیاورند و بر محور آن،جشن و سرور بپا کنند و به معنویت آن روز،جان و دل خود را صفا و روشنی بخشند و کدورتها و ظلمتها و سستیها را از وجود خود بزدایند.
گویا درخواست دوم حضرت عیسی که میگوید:و ارزقنا مقدمه است برای اینکه خدای را به عنوان بهترین روزی دهندگان توصیف کند.
آری اگر نبود که عیسی میخواست طرح یک عید برای امت خود بیفکند،شاید هرگز درخواست مائده نمیکرد و اگر روز عید،تجدید کننده یک خاطره مقدس دینی و وسیلهء نزدیک شدن مردم به دین خدا باشد،ارزش آن را دارد که پیامبری از خدا درخواست کند و مردم نیز برای آن ارج و احترام قائل شوند."