چکیده:
پدیده فرار دختران از منزل که علیرغم نبود اطلاعات مبتنی بر تحقیقات، به نظر می رسد در جامعه ما روند رو به افزایش داشته است، پیامد ناگوار ارتباط جنسی برای بقا را در پی دارد. فرار یک دختر از منزل معادل برقراری ارتباط جنسی برای بقا نیست. لیکن احتمال وقوع بسیار زیاد آن در دختران فراری، توجیه کننده ضرورت توجه ویژه محققان و تصمیم سازان اجتماعی و سلامت مرتبط با پدیده روسپیگری، به این زیر گروه جمعیت می باشد. در این مقاله که بخشی از تحقیق بررسی پدیده فرار دختران از منزل می باشد، به برخی جنبه های این پیامد از قبیل الگوی ارتباط جنسی، پیامدهای هم زمان بهره مندی از خدمات بهداشتی - درمانی، اختلالات روانی و میزان دانش، نگرش و عملکرد نمونه های مورد مطالعه درباره ایدز پرداخته شده است. روش بررسی شامل دو بخش پیمایش روی 110 نمونه و بحث گروهی متمرکز در چهار گروه دختران فراری بوده است. حدود نیمی از نمونه ها سابقه ارتباط جنسی برای بقا داشتند که اولین تجربه در اکثر موارد، طی روزهای اول فرار روی داده استم نتایج در مجموع، نشان دهنده بهره مندی نامناسب از خدمات بهداشتی - درمانی و سطح پایین آگاهی، نگرش و عملکرد نمونه ها درباره پیشگیری از ایدز بودند. در پایان، این مقاله به بحث پیرامون جنبه های مختلف این پدیده و ارایه اصول راهکارهای مداخله ای می پردازد و برخی عناوین پژوهشی مورد نیاز را پیشنهاد می نماید.
خلاصه ماشینی:
"جمعبندی پاسخ نمونهها به این سؤال که دختران پس از فرار از منزل از چه روشهایی بری تامین غذا،لباس و محل خواب استفاده میکنند،عبارت است از:سیر کردن خود در منزل دوستان(دختر یا پسر)،تامین مخارج از طریق ارتباط جنسی(سوار ماشینها شدن و یا رفتن به محلی)،تن دادن به هر کاری برای نماندن در خیابانها و پیدا کردن پناهگاه،تامین مخارج توسط پسران(چنانچه بتوانند توجه آنها را جلب نمایند).
لذا،اقدامات مداخلهای درباره بازگشت دختران فراری به منزل باید بر موارد زیر تمرکز یابد:1)تعیین دقیق عوامل موثر بر فرار از منزل اعم از شرایط خانوادگی یا روانی دختر؛2)تلاش برای بر طرف کردن یا کاهش عوامل منجر به فرار(اعم از اقدامات مشاورهای،مددکای و حمایتی در سطح خانواده و در سطح مدرسه)؛3)آموزش لازم به خانوادهها درباره شیوه برخورد با دختری که به منزل بازگشته است،به منظور جلوگیری از خشونت،توهین،تحقیر دختر و همچنین حمایتهای عاطفی لازم؛4)اطمینان از حفظ امنیت و سلامت دختر پس از بازگشت به منزل؛5)در نظر گرفتن حمایتها و تدابیر قانونی در خصوص دخترانی که پس از فرار مورد خشونت قرار میگیرند و همچنین امکان ارتباط آسان دختر با مراکز مشاورهای و حمایتی(تماس و یا مراجعه دختر و یا تماس و مراجعه مشاوران و مددکاران به دختر و خانوادهاش؛6)نگهداری و حمایت از دخترانی که خانواده به هر دلیل حاضر به پذیرش آنها نیست و یا بازگشتشان به منزل بنا به تشخیص مشاوران و مددکاران،سلامت جسمی و روانی آنها را به خطر میاندازد."