خلاصه ماشینی:
"اعتراضهای داخلی و تنفر عمومی مردم ایران و فشار و تهدیدهای کشورهای عرب منطقه،فرصت برقراری روابط رسمی را از دو کشور گرفت و ارتباط میان آنها،در عین گسترش،همیشه در هالهای از ابهام و نگرانی باقی ماند تا اینکه با پیروزی انقلاب اسلامی برای همیشه پایان پذیرفت.
بعد از ترکیه،ایران تنها کشور خاورمیانه بود که با اسرائیل روابط سیاسی داشت و به دلایل گوناگون در سیاست خارجی این دولت از جایگاهی برجستهتر،برخوردار بود.
9 عوامل مؤثر در تمایل ایران به روابط با اسرائیل الف)نفوذ آمریکاییان بر سیاست خارجی ایران؛ مناخیم بگین در مصاحبه با روزنامهء اسرائیلی«معاریو»در 81 مارس 1791،دربارهء منافع مشترکی که اسرائیل و امریکا را پیوند میدهد،گفت: ملت اسرائیل،امریکا را در نجات زندگی فرزندان این کشور،یاری داد(از طریق بستن کانال سوئز،کاهش تجهیز دشمنان امریکا در جنوب شرقی آسیا به سلاح روسی و در نتیجه افزایش حضور امریکا در ویتنام)ازاینرو، امریکاییها باید بدانند که ما این اقدام را برای آنان انجام دادیم.
12ویژگی مهم این گروه، ایرانیتبار بودن بسیاری از آنان بود؛برای مثال مایر عزری،نمایندهء دولت اسرائیل در تهران،یک یهودی ایرانیتبار بود و در گسترش روابط سیاسی و اطلاعاتی بین دو کشور نقشی تعیینکننده داشت.
دسترسی به بازارهای مطمئن فروش نفت مهمترین مسألهء ایران شمرده میشد؛بهویژه زمانی که کانال سوئز بر اثر جنگ میان اعراب و اسرائیل بهطور کامل بسته شد و ارسال نفت به اروپا از مسیرهایی که از لحاظ اقتصادی پرهزینهتر بود صورت گرفت،ایران در پی راههای مطمئن و باصرفه برای انتقال نفت برآمد."