چکیده:
مشروعیت سیاسی،پدیدهای سرنوشتساز و حتی سرشتین و سرشتسازست.بنابراین پدیدهشناسی مشروعیت سیاسی به ویژه منبع،مبنا و معیار یا شاخصه و نشانهشناسی آن،همواره مسئله اساسی بوده و همچنان چالشخیزست.پرسمان مشروعیت سیاسی متضمن؛پرسههایی پیوسته و پرسشهایی پایدار در پدیدهشناسی مشروعیت سیاسی عموما و در مکاتب،ملل و مدنیتهای متفاوت،چه بسا مختلف و حتی مخالف و بلکه متعارض بوده و همچنان میباشد. پرسمان مشروعیت مسیاسی به مصداق؛«حسن سئوال،نصف جواب»یعنی پرسش درست کردن و درست کردن پرسش و صورت مسئله،(-/-)نصف پاسخ است،پیش از پاسخ به پرسش از پدیده مشروعیت سیاسی یا پرسه پدیدهشناسی سیاسی میپردازد.در این راستا اهم پرسهها و پرسشهای پدیده و پدیدهشناسی سیاسی را طرح نموده و اعم آنها را در موارد عمدهای با بهرهگیری از آثار و آراء سیاسی موجود و معتبر،مستندسازی مینماید.این امر نشانه مبتلابه و معتنابه بودن اهم پرسهها و پرسشهای مشروعیت سیاسی در پرسمان پدیدهشناسی آن میباشد. مسئله و موضوعی که فراگیر همگی جوامع و جهانها بوده و فراروی همگی مکاتب مدنی یا سیاسی و فرهیختگانست.
خلاصه ماشینی:
"1 روسو برترین شخصیت شاخصی بوده که با نگاه فلسفی حقوقی به طرح این پرسه پرداخته و کتاب و نظریه قرارداد اجتماعی خود را با عنوان دومی اصول حقوق سیاسی،در حقیقت در زمینه راهبرد یا رهیافت یعنی نظریه و نظام جمهوریت و مشروعیت سیاسی و به همین منظور و در پاسخ بدین پرسه ارایه داده است.
2-مشروعیت سیاسی:حقانیت و عقلانیت سیاسی بیتهام در مورد نگرش علمی و گرایش عملی فلسفی سیاسی در باب مشروعیت سیاسی تحت عنوان حقانیت و عقلانیت سیاسی با اشاره به اینکه؛«در حال حاضر،توجه خاص فلسفه اخلاقی یا سیاسی معطوف به این است که روابط قدرت در درون یک جامعه،باید چگونه ترتیب یابد و توجیه مناسب و شایستهای که برای حمایت از آن روابط لازم است، چیست؟»(همان)،تصریح مینماید؛فلاسفه علیرغم نگاه و نظر زیاد،«در مورد فرایند ابهامزدایی از کلیترین اصول-عدالت،حق،سودمندی اجتماعی(کارآمدی اعم از بهرهوری و اثربخشی سیاسی)-که برای توجیهسازی روابط قدرت ضروری است،وحدتنظر دارند» (همان،صص 9-18)."