خلاصه ماشینی:
"اکنون لازم است از این گروه که در بقاء مکتب حق عظیمی دارند،نامی ببریم و به صورت فشرده به بیان نقاط خاص از زندگی آنان بپردازیم: 1-قاضی ابو بکر باقلانی،(م 403) 2-ابو منصور عبد القاهر بغدادی(م 429) 3-امام الحرمین ابو المعالی جوینی(م 478) 4-حجة الاسلام غزالی(م 505) 5-محمد بن عبد الکریم شهرستانی مولف«ملل و نحل»(م 548) 6-فخر الدین رازی(م 606) 7-ابو الحسن سیف الدین آمدی(م 631) 8-عبد الرحمن عضد الدین ایجی(م 756) 9-سعد الدین تفتازانی(م 791) 10-میر سید شریف جرجانی،شارح مواقف(م 816) 11-علاء الدین علی بن محمد سمرقندی،معروف به قوشچی،شارح تجرید (م 879) اینان بارزترین پیشوایان اشاعره در طول چند قرن بوده و مکتب به وسیلهء آنان متکامل گشت و اگر آنان نبودند ستارهء بخت اشعری در همن روزهای نخست به افول میگرایید.
5 ابن کثیر در حوادث سال 413 میگوید:"شیخ مفید استاد امامیه و یکی از نویسندگان آنان بود که از حوزهء شیعه دفاع میکرد،و او نزد شاهان و امیران مقام و موقعیتی داشت و در مجلس او افراد زیادی از دانشمندان همهء طوائف حاضر میشدند و شریف رضی و مرتضی از شاگردان او هستند.
او شاگرد"ابو اسحاق اسفرائینی" بوده و پس از درگذشت وی در جایگاه او نشست و سالیانی املای حدیث کرد،و غالب پیشوایان نزد او درس خواندند و در سال 429 در شهر اسفرائن درگذشت و در کنار قبر استاد خود ابی اسحاق به خاک سپرده شد11 "عبد الرحمن بدوی"در موسوعه کلامی خود 17 کتاب او را نام میبرد،ولی در این میان فقط دو کتاب از نوشتههای او چاپ و منتشر شده که از آنها نام میبریم: 1-الفرق بین الفرق،در علم ملل و نحل."