خلاصه ماشینی:
"و برخی دیگر میگویند به خود ذبح مأمور بود به گواه اینکه ابراهیم مأمور شد به جای اسماعیل حیوانی ذبح کند چنانکه میگوید:و فدیناه بذبح عظیم ممکن است گفته شود که او در واقع مأمور به انجام مقدمات بود ولی در ظاهر مأمور بود که فرزند خود را در راه خدا قربانی کند،و چون این کار انجام نگرفت، خدا برای تکمیل برنامه او گوسفندی فرستاد تا به جای اسماعیل قربانی کند.
فداکاری ابراهیم به قدری قابل ستایش است که قرآن یادآور میشود که ما نام نیکی از او در میان امتهای بعدی قرار دادیم آنگاه بر ابراهیم درود میفرستد و میگوید: و ترکنا علیه فی الآخرین سلام علی ابراهیم،کذلک نجز المحسنین و آنجا که ندا میآید که به مأموریت خود جامهء عمل پوشاندی نیز میگوید:کذلک نجزی المحسنین هدف از این تکرار چیست؟ شاید هدف از آوردن این جمله بعد از خطاب قد صدقت الرؤیا این است که ما به نیکوکاران از این طریق پاداش میدهیم یعنی آنان را در بوته امتحان قرار داده آنگاه که استعداد شایستگی خود را اظهار کردند و شایسته پاداش شدند،پاداش میدهیم.
زیرا قبل از بیان داستان ذبح اسماعیل میگوید:فبشرناه بغلام حلیم سپس جریان مأموریت ابراهیم را به ذبح این غلام حلیم یادآور میشود و در آخر داستان آنگاه که ابراهیم با سرفرازی از این امتحان بیرون میآید به او بشارت میدهد که خدا به تو فرزندی به نام اسحاق که از پیامبران است خواهد داد چنانکه میفرماید: فبشرناه باسحاق نبیا من الصالحین در این صورت آن غلام حلیمی که به قربانگاه منی برده شد، طبعا غیر از اسحاق است که پس از این جریان به تولد او بشارت داده شد و چون قرآن از ابراهیم بیش از دو فرزند نام نمیبرد،طبعا آن فرزند ذبیح اسماعیل خواهد بود."