چکیده:
در نقد ترجمه،مشخص کردن اساس کار و اجتناب از اعمال سلیقه در درجهء اول اهمیت قرار دارد. در این مقاله سعی شده است براساس مطالعات زبانشناسی مقابلهای و در چارچوب نظریهء سخنکاوی(با بررسی موردی سبک،لحن،نشانههای سجاوندی)به نقد ترجمهء مریم شفقی از داستان «درسهای فرانسه»،نوشتهء والنتین راسپوتین،پرداخته شود.در این نقد خواهیم دید که وی در این ترجمه سبک اثر را که غیر رسمی و صمیمی است با بهرهگیری از دایره لغات گستردهشان به خوبی منتقل کرده است اما در انتقال لحن شخصیتها و راوی داستان چندان موفق نبوده و توجه کافی به نشانههای سجاوندی که اهمیت خاصی در ترجمه دارند نکرده است.
خلاصه ماشینی:
"در این مقاله سعی شده است براساس مطالعات زبانشناسی مقابلهای و در چارچوب نظریهء سخنکاوی(با بررسی موردی سبک،لحن،نشانههای سجاوندی)به نقد ترجمهء مریم شفقی از داستان «درسهای فرانسه»،نوشتهء والنتین راسپوتین،پرداخته شود.
در این نقد خواهیم دید که وی در این ترجمه سبک اثر را که غیر رسمی و صمیمی است با بهرهگیری از دایره لغات گستردهشان به خوبی منتقل کرده است اما در انتقال لحن شخصیتها و راوی داستان چندان موفق نبوده و توجه کافی به نشانههای سجاوندی که اهمیت خاصی در ترجمه دارند نکرده است.
اولین هدفی که از نگارش این مقاله مد نظر بوده است،این بوده که راه انجام چنین تحقیقاتی در زمینه ترجمه از زبان روسی به فارسی و نقد آنها باز شود،چه تا در هریک از زمینههای علم بشری انتقاد و بحث و بررسی و تقابل آراء وجود نداشته باشد،پیشرفتی در آن زمینه به وجود نخواهد آمد.
در ص 8«آخه چه کار دیگری غیر از درس خواندن بود که میتوانستم انجام دهم؟؟؟»باید گفت اصلا در نظام نشانهگذاری فارسی سه علامت سوال بدین شکل وجود ندارد،در متن اصلی جمله بدین صورت است: "?to MHe octaBa?ocb?" که یک جملهء سوالی ساده است.
بررسی ترجمهء چند جمله و ترکیب همانطور که ذکر شد مترجم این اثر نشان داده است که فارسی را خوب میداند و با کسب تجربهء بیشتر میتواند به مترجم زبدهای تبدیل شود.
به یقین موارد فراوان دیگری هم در این ترجمه و البته در هر ترجمهای وجود دارد که پرداختن به همهء آنها بسیار وقتگیر و البته برای خواننده خستهکننده است."