خلاصه ماشینی:
"برای رفتن آلودگیها و نشاندن زیباییهای الهیـ انسانی، تنها فضل و رحمت الهی و آن خودآگاهی که با پیامبر صلی الله علیه و آله آغاز میشود کافی نیست بلکه احساس نیاز روح، میل واقعی، تمایل باطنی، تقاضای دل و عشق به تزکیه نیز لازم است.
16 بیضاوی، عبداله نسفی، ابوحیان اندلسی، ابن کثیر دمشقی، فیض کاشانی، سیدمحمد آلوسی بغدادی، علامه طباطبایی و… با بیانی مشترک در تفسیر این آیت الهی نوشتهاند: آیا برای پاک شدن از آلودگیهای طغیان، میل داری و پذیرای راه و روش و مسلکی که به واسطة آن پاک گردی، هستی؟17 مرحوم مراغی با توضیح بیشتر، مینویسد: آیا میل داری وجودت را ازگناهانی که در آن فرو رفتهای پاک کنی و به آن چه ره یافتهای عمل نمایی و از رهآورد زشتیهای خویش، دور گردی و از فرجام نافرمانی به خدایت ترسان باشی، تا سرانجام از بازتاب و واکنش آنها مصون بمانی؟18 با این اوصاف میتوان تزکیه را با فضل و رحمت الهی و به واسطة توبه و پذیرش آن آغاز کرد، آنگاه با تمسک به پیامرسانی و آگاهیهای روشن و عینی پیامبر صلی الله علیه و آله راه دشوار و پیچیده پیراستن از تمامی آلودگیها و آراستن به تمامی زیباییها و کمالها را طی کرد؛ مشروط به آن که نیاز، میل و عشق، همیشه همراه و ملازم انسان باشد.
21 اگرچه در نگاه سطحی تقدیم و بذل اندوختههای مادی از دست دادن دارایی صاحب مال است اما نگاه انسان فهیم و فکور، از دست رفتن نیست بلکه معاوضه و جایگزینی شایسته و بایستهای است، آنسان که مرحوم بیضاوی در تفسیر این آیت الهی نوشته است: ثروت خویش را در خاستگاه نیکی، تبدیل میکند."