چکیده:
در سالهای اخیر بزرگترین اهانتها از جانب غربیان به ساحت مقدس پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله، شکل گرفت. مانند اهانت پاپ بندیکت شانزدهم به پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله، اهانت روزنامههای دانمارک و نروژ به ایشان، ساخت فیلم علیه ایشان و اسلام و... . این مقاله با بررسی اسنادی بررسی میکند که با بیان موارد گوناگون تعامل و گفتوگو از جانب نبی اکرم صلیاللهعلیهوآله با مسیحیان، بر این شبهه که اغلب از سوی غربیان و مسیحیان مطرح میشود که حضرت محمد صلیاللهعلیهوآله، پیامبر خشونت است، خط بطلانی کشد آن حضرت را صلحطلب، مدافع گفتوگو و حامی اقلیتهای دینی معرفی نماید. از اینرو، موارد متعددی از گفتوگوها، تعاملات و نامههای ایشان برای تأیید این ادعا مطرح شده است و برخی از اصول این تعامل بیان میشود تا هم اخلاق سیاسی حاکم بر رفتارهای ایشان، که برگرفته از اصول اعتقادی اسلام است، مشخص شود و هم پاسخی بر نگاه دور از واقع غربیان و مسیحیان غربی به این شبهه باشد.
خلاصه ماشینی:
"با اینکه پیامبر صلیاللهعلیهوآله در زمان نوشتن نامه در اوج قدرت قرار داشتند و میتوانستند با حمله به آن مناطق، آنجا را اشغال کنند، ولی این کار را نکردند و ابتدا نامه مینوشتند و حتی به حاکمان آن بلاد میفرمودند: اگر مسلمان شوید و تابع دین اسلام گردید، بر حکومت خود خواهید ماند؛ مانند نامه به حارثبن ابیشمر غسانی، حاکم تخوم شام که تحت حمایت هراکلیوس (قیصر روم) و مسیحی بود، و نامه به هوذه حاکم یمامه، که مسیحی بود، ولی همپیمان و حافظ منافع کسری بود.
در قضیه گفتوگوی پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله با مسیحیان نجران و داستان مباهله، بعد از جدل و مناظره بین مسیحیان و یهودیان، آنان رو به پیامبر کردند و گفتند: آیا ما هم باید تو را مثل حضرت عیسی علیهالسلام، خدا بدانیم و عبادت کنیم؟ پیامبر در جواب فرمودند: هرگز، من غیر خدای واحد را نمیپرستم و شما را هم دعوت میکنم فقط او را بپرستید.
داشتن سعه صدر و تحمل عقاید و نظرات دیگران: در سال 6 هجری، زمانی که پیامبر در نامهای به مسیحیان نجران، آنها را به اسلام دعوت کردند، آنان در جواب، هیأتی حدود 60 نفر را نزد رسولالله صلیاللهعلیهوآله فرستادند که نتیجه آن دیدار، مباهله بود و در آن، حقانیت نبی اکرم و رسالت به اثبات رسید."