چکیده:
مسلمانان ادعا می کنند که مفاهیم اخلاقی قرآن، برای همه زمانها و همه مکانها و تمام جوامع، مفید است، در حالی که قرآن در زمان و بافتی خاص نازل شده است.
نگارنده برای پیوند میان این دو گزاره، ارزش های اخلاقی را به دو گونه - اخلاق توصیفی و اخلاق عرفی - تقسیم می کند. وی کلمات اخلاقی ارزیابی کننده را «فرا زبان اخلاق» می نامد. نویسنده به عنوان نمونه، کلمه «عمل صالح» را بررسی می کند و جاودانگی آن را نشان می دهد
خلاصه ماشینی:
"»(اعراف(7)158/) چگونه قرآن این ادعای خود را توجیه میکند در حالی که زبانش و نشانههایش و همۀ کلمات گرانبهایش متعلق ه ساختار زبانی خاص و در جامعهای خاص در بافت تاریخی و جامعهشناختی خاصی است؟این دقیقا همان پرسشی است که من خود را مخاطب آن قرار دادهام و و برای یافتن پاسخ آن به بررسی مفهوم قرآنی عمل صالح پرداختهام.
در اینجا توجه به این نکته ضروری است که عمل صالح در کنار ایمان، پر بسامدترین کلمات بکار رفته در نظام اخلاقی قرآن است،اما پیش از آغاز مطالعه معنای این لغات،کاربرد و دامنهاش،ملاحظاتی چند مرتبط به طبیعت و ماهیت کلمات اخلاقی(بطور کلی)ضروری است.
دستهبندی کلمۀ اخلاق کمک میکند تا قرآن از لحاظ عبارتی(عبارت اخلاقی) بررسی شود،بفهمیم که آیا عبارات توصیفی به عنوان طبیعی قابل استفاده است یا خیر،و اینکه آیا عبارات اخلاقی اولیه،قابل استفاده برای ارزیابی رفتار و اخلاق (بطور کل)هستند.
اگر آنها قابلیت ارتقاء از سطح ملموس به مجرد و انتزاعی و از یک مفهوم خاص به مفهومی جامع و جهان داشته باشند،در این صورت،مفاهیم اخلاقی ذکر شده در قرآن را میتوان به عنوان مفاهیم اخلاقی در همۀ اعصار و قابل استفاده و اطلاق برای همه جوامع بشری دانست.
(آل عمران(3)113/ و 114) در اینجا چهار ویژگی اساسی افراد شایسته که قابلیت اطلاق عنوان صالحان را دارند،آمده است: الف)خواندن آیات قرآن ب)ایمان به خدا و روز حساب ج)امر به معروف و نهی از منکر د)سعی در سرعت گرفتن از یکدیگر در کارهای نیک در کنار اعتقاد به خدا و روز معاد،از عبارتهایی مانند«معروف»،«منکر»و «خیرات»که در ذات خود واژگانی طبیعی هستند،استفاده شده است."