چکیده:
دانش حفاظت و مرمت آثار فرهنگی (conservation of cultural property) در ایران،دانش نوپا و در حال توسعه به شمار میرود که خاستگاه اصلیاش،به مفهوم و اعتبار امروزین،آن در غرب بوده است.در این مقاله تلاش شده است که با ارائه تعریفی دربارهء چند واژه -اصطلاح مهم و صلی و ضمن توجیه مفهوم و کاربرد امروزین دانش محافظت،و با معرفی طیف گسترده مواد و اشیای مورد بررسی در این حوزه، دلایل توسشعهنیافتگی،پیچیدگی و تا حدی،ناکارآمدی فرهنگ واژگان.اصطلاحات تخصصی در این شاخع از دانش بشری،تا حد ممکن تفسیر و تبیین شود.علاوه بر این،پیشنهادهایی هم برای معادلیابی و واژهگزینی صحیح و فنی ارائه شده است.
خلاصه ماشینی:
"در اینجا یک مشکل پیش میآید و آن اینکه،با توجه به تمایل روز افزون برای گردآوری،و گاهی مرمت اشیائی با ماهیت، ساختار و کاربردهای مختلف،بویژه در سده اخیر(که موجب گشایش موزههای مختلف شده است)آیا میتوان در تمام موارد از واژهء مرمت بهره جست؟جواب پرسش،شاید این باشد که یک شیء(نظیر اولین دستگاه تلفن اختراعی بشر)از زمانی که در زمرهء اشیای موزهای قرار میگیرد موضوع دانش حفظ و مرمت میشود.
موسسه بینالمللی مرمت با علامت اختصاری IIC 13که در سال 1950 میلادی در پی نشست بینالمللی مرمتگران و دانشمندان مرمت در لندن تاسیس شد،و در حال حاضر در بیش از65 کشور عضو دارد،واژههای مذکور را اینگونه تعریف کرده است: " conservation :یعنی همه فعالیتهایی که به منظور حفظ آثار فرهنگی-برای ایندگان-انجام میشود.
" -"نکته قابل توجه در بیشتر کنوانسیونهای ناظر بر میراث فرهنگی سازمان یونسکو و همچنین سایر منشورهای بینالمللی حفاظت آثار تاریخی آنست که آنها از ارائه یک تعریف جامع و قابل انطباق بر مصادیق میراث فرهنگی به دلیل صعوبت و تا حدی غیر ممکن بودن آن خودداری کرده و بیشتر اشاره به موارد و نمونههای اموال فرهنگی کردهاند.
"35ج)محافظت:نگاهی و تعبیری نوتر در اینجا با توجه به تعاریف و تعابیر متفاوت و متنوعی که از اموال فرهنگی و میراث فرهنگی ارائه شده لازم است که واژهء محافظت را دوباره ولی از منظری جدید بررسی کنیم و در پی آن اصطلاح تقریبا جدید دیگری را یعنی مرمت باستانشناسی (archaeological conservation) بررسی و تحلیل کنیم."