چکیده:
ازآنجاکه به طور معمول پارچههای تاریخی منشاء آلی دارند،در مقابل عوامل محیطی بیشتر در معرض تخریب و فرسودگی قرار میگیرند.عوامل بیولوژیک،تابش نور،تغییرات رطوبت نسبی و دمای محیط،آلودگیهای جوی و روشهای نادرست نگهداری و انبار پارچهها ازجمله عواملی هستند که موجب تسریع در فرسودگی و زوال این آثار میشوند. در این مجال با توجه به انواع مواد استحکامبخش برای پارچه و بررسی ویژگی و روشهای کاربرد آنها،آزمایشاتی نیز بر روی یک شجرهنامهی پارچهای فرسوده متعلق به دورهی قاجار،انجام گرفته است که ارائه میگردد.
خلاصه ماشینی:
"واژگان کلیدی:استحکامبخشی،پارچه،شجرهنامه،لایهی پشتیبان،چسب مقدمه: پارچههای فرسوده را میتوان با اتصال الیاف ضعیف به الیاف قوی(ساپورت کردن)یا آغشته نمودن به محلولهایی که به صورت یک بافت جامد محکم و قابل انعطافی درمیآیند و همچنین استفاده از ترکیب این دو روش که در آن مایع به صورت چسب جهت متصل ساختن پارچه به یک لایه محافظ عمل میکند،تقویت نمود.
این روش دارای نتیجه مطلوبی نیست، چراکه اگر حداقل میزان غلظت چسب مورد نیاز برای چسباندن دو لایه به یکدیگر بیشتر از 5 درصد باشد،این غلظت،ظاهر پارچه را به شدت تحت تأثیر قرار میدهد.
روش انجام کار: از نمونهی پارچهی تهیهشده برای ساپورت،قطعاتی به ابعاد تقریبی 7*10 سانتیمتر تهیه نموده و هر قطعه را با استفاده از چسبهای مذکور و غلظت مورد نظر،آغشته کرده و قطعهی دیگر را نیز با اعمال چسب بر روی آن گذاشتیم.
نتایج کار بر روی پارچه از این قرار بود:1)پلیوینیل بوتیرال:(مویتوال)17 غلظت پلیوینیل بوتیرال در درصدهای بالا در ترکیب با الکل اتیلیک،فیلمی سخت و غیر قابل انعطاف تشکیل میدهد،از طرفی اگر بخواهیم برای انعطاف بیشتر،از درجهی غلظت با درصدهای خیلی پائین استفاده کنیم،قدرت چسبندگی آن کم میشود.
نتایج اولیهی حاصل از آزمایش این چسب روی قطعه پارچه از این قرار بود:چسبی است با قابلیت انعطاف بسیار خوب و چسبندگی مناسب،همچنین تغییر نیافتن رنگ پارچه با استفاده از این چسب،موجب گردید که با تستهای متعدد دیگر،از این چسب برای نمونهی اصلی بهکار گرفته شود.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نتیجهی استفاده از موویلیت 50 نیز تشکیل فیلم سختی در پارچه و غیر قابل انعطاف نمودن آن،همراه با تغییر رنگ و براق کردن نسبی پارچه همراه است و چسبندگی آن نسبت به تکسیکریل هم کمتر میباشد."