خلاصه ماشینی:
"به همین خاطر است که از نظر ارتباطی میگوییمهر چه ابراز پیچیدهتر باشد،خدشههای ارتباطی(پارازیت)بیشتر میشود و میتواند در پیام تاثیر گذاشته و خلل ایجاد کند ولی تئاتر در نهایت همزمان است؛یعنی همان اتفاقی که روی صحنه میافتد،همزمان به طرف تماشاگر گسیل میشود و پیام همزمان با رویداد و اتفاق افتادنش به طرف مخاطب یا دریافتکننده فرستاده میشود و او نیز همزمان آن را دریافت میکند؛برای نمونه بازیگر روی صحنه به صورت بازیگر مقابل سیلی میزند و مخاطب هم همان لحظه این صحنه را میبیند و واکنش و حس زنده را دریافت میکند.
متأسفانه در برنامهء دو قدم مانده به صبح این مداخله وجود ندارد؛چون این برنامه در شب پخش میشود،تأکید بر این است که یک بحث و گفتوگوی خیلی نزدیک و اندیشمندانه بین ارباب این فن و هنر صورت گیرد و فقط گاهی تأکید بر زنده بودن است؛یعنی ما بحث را در همین زمان برای شما نمایش میدهیم ولی تأکید بر ساختار زنده اشتباه است.
مؤدبیان:شما به چه دلیل برنامهء دو قدم مانده به صبح را برای گفتوگو انتخاب کردید؟ آتشزر:دو قدم مانده به صبح از یک جهت برنامهء معمولی،خانوادگی و عمومی نیست که بسیار تجربه شده باشد ولی درعینحال صمیمیت خاصی در آن وجود دارد و در مدت کمی مخاطبین خوبی را جذب کرده است و با این مخاطبان کارکرد تقریبا متفاوتی از تلویزیون،ارائه داده است.
برای برنامه باید طبق موضوع آن،به یک میزانسن متناسب فکر کنید،اگر آیتم آیتم نگاه کنید،کار کمی سخت میشود ولی شما یک گفتوگو دارید که تلویزیونی است و در آن از قابلیتهای تلویزیونی استفاده کردیم و طبیعتا میدانیم که اگر سخنرانی نیز از تلویزیون پخش شود،باید کوتاه باشد؛یعنی آیتمها باید کوتاه باشند."