چکیده:
نقد حدیث در آثار شیخ مفید جایگاه درخوری دارد.وی در نقدهای خود از روشهای پیچیدهای بهره گرفته است.روشهای نقد حدیث در آثار مفید به چهار دسته تقسیم میشود که به ترتیب اهمیت عبارتاند از:1.نقد متن محور،2.نقد سند محور،3.نقد مأخذ محور،4.نشان دادن قرینههای عدم صدور یا قابل اخذ نبودن حدیث.هرکدام از اینروشها با به کارگیری معیارها و ابزارهای متعددی صورت بسته است.
خلاصه ماشینی:
"شیخ مفید آنگاه به تبیین کلامی این مطلب پرداخته است که در فرض ثبوت حدیث مورد بحث،
حدیث این است:«عن صلی الله علیه و آله أنه قال لعمر-و قد سأله عن طلاق ابنه لامرأته،و هی حائض،و کان قد طلقها واحدة-فقال له:
به کارگیری روشهای متعدد در نقد حدیث از وجه دیگری برای مفید ضرورت یافته است.
شیخ مفید درباره بیاعتباری حدیث مخالف قرآن اینگونه تصریح کرده است:
نمونه دیگر نقد احادیث مورد استناد صدوق در باب قضا و قدر است که مفید به دلیل آنکه در
حدیث مورد استناد صدوق این است:عن علی ابن أسباط قال:سألت أبا الحسن الرضا علیه السلام عن الاستطاعة،فقال:
متن روایت به نقل صدوق این است:سمعت أبا عبد الله علیه السلام یقول:«إن الله تبارک و تعالی أنام رسوله صلی الله علیه و آله عن صلاة الفجر حتی
حدیث مورد نظر این است:«ان أبا عبد الله صلی الله علیه و آله علی ما زعموا کان فی داره جالسا فدخل علیه محمد،و هو صبی صغیر،فعدا
برای نمونه،شیخ مفید در نقد حدیث با مضمون وقوع سهو از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در نماز و در نقد این
شیخ مفید در الافصاح به نقد سندی و متنی این حدیث پرداخته است.
نقد شیخ مفید بر حدیثی که از محمد بن یعقوب بن شعیب،از پدرش،از امام صادق علیه السلام نقل شده،001
حدیث مورد نظر این است:«عن محمد بن یعقوب بن شعیب،عن أبیه،عن أبی عبد الله علیه السلام قال:قلت له:إن الناس یروون أن
برای نمونه،شیخ مفید در نقد حدیثی با این مضمون که امیر المؤمنین علیه السلام در موردی حکم کرد و جوانی از"