چکیده:
هدف اساسی این پژوهش بررسی نقش دانشگاه به عنوان عالیترین نهاد آموزشی و تربیتی در توانمندسازی فرد و جامعه،است.در ابتدا به معانی لغوی اصطلاحی توانمندسازی مبادرت مینماییم.سپس به مهمترین کارکردهای دانشگاه نسبت به توانمندسازی فرد و جامعه اشاره خواهد شد. پس از آشکار کردن نقش دانشگاه به عنوان عالیترین نهاد آموزشی و تربیتی به این پرسش خواهیم پرداخت که دانشگاه چگونه میتواند در توانمندسازی فرد و جامعه تأثیرگذار باشد؟ روش تحقیق در این پژوهش،از نوع تحلیلی است و برای این منظور دیدگاههای صاحبنظران،کتب،پیشینه مطالعاتی و تحقیقات انجام شده مورد مطالعه و بررسی تحلیل قرار میگیرد.
خلاصه ماشینی:
"پس از آشکار کردن نقش دانشگاه به عنوان عالیترین نهاد آموزشی و تربیتی به این پرسش خواهیم پرداخت که دانشگاه چگونه میتواند در توانمندسازی فرد و جامعه تأثیرگذار باشد؟ روش تحقیق در این پژوهش،از نوع تحلیلی است و برای این منظور دیدگاههای صاحبنظران،کتب،پیشینه مطالعاتی و تحقیقات انجام شده مورد مطالعه و بررسی تحلیل قرار میگیرد.
از آنجایی که قصدمان آن است که به بررسی کارکردهای دانشگاه به عنوان عالیترین نهاد آموزشی و تربیتی در توانمندسازی فرد و جامعه بپردازیم،گام اساسی در این راه باید از طریق بیان معانی توانمندسازی برداشته شود و تصریح بحث نیز مبتنی و بلکه منوط به روشن کردن این معانی است.
مطالعه رشد آدمی بیان کننده این حقیقت است که فرد میتواند به تدریج در سایه آموزش و پرورش و هدایت رشد،محیط خارج از خود را بشناسد،در مقابل حوادث و وقایع عکس العمل نشان دهد،مفاهیمی از امور مختلف در ذهن خود ایجاد کند،ارتباط مفاهیم و نتیجه آنها را دریابد،از تجربیات خود برای برخورد به مشکلات و حل مسائل استفاده کند، در زندگی جمعی شرکت کند و مهارتهای لازم را برای برخورد به همنوعان فراگیرد و مقام و موقعیت خویش را در جامعه مشخص سازد(شریعتمداری،6631:69).
برنامهریزان درسی،نیاز به این دارند که بدانند: آیا برنامه درسی،مقاصدی را که به خاطر آنها طراحی شده برآورده میسازد؟آیا برنامه درسی برای آن دسته از فراگیرانی که در نظر گرفته شده،مناسب است؟آیا محتوا از دانش و ساختار دانش مورد نظر فراگیران،به خوبی تشکیل شده است؟بنابراین ارزیابی مداوم و در حال پیشرفت بخشهای مختلف برنامه درسی، به عنوان یکی از نقشهای اصلی ارزشیابی ضرورت پیدا میکند."