چکیده:
یکی از کتابهای مفصل و مورد توجهی که در سالهای اخیر در نقد اعتقادات شیعه نوشته شده است کتاب اصول مذهب الشیعة الامامیة الاثنی عشریة عرض و نقد نوشته دکتر ناصر القفاری است در این کتاب همه باورهای شیعه و از جمله اندیشه مهدویت مورد تهاجم قرار گرفته است. کوشیده خواهد شد طی سلسله مقالاتی به شبهات این کتاب در خصوص اندیشه مهدویت پاسخ داده شود. در بخش نخست این سلسله مقالات، هفده شبهه در ارتباط با تاریخچه پیدایش اندیشه غیبت انگیزههای تکون این اندیشه و بنیانگاران آن نقل و سپس نقد خواهند شد
The book of Usulu Madhabal-Shia-al-Imamiyya-al-Ithna Ashariyya (Principles of the Faith of Shiites of twelve Imams) in from of both presentation and criticism، written recently by Dr. Nasser Al-Qefari is an explanatory text critiquing Shiite beliefs has been noted extensively by critics. In this book، all Shiite principles are attacked، especially the school of Mahdism. This article attempts to respond to the doubts or ambiguities raised in this book about Mahdism. In the first section of this series of articles، seventeen of the doubts or ambiguities about history of Absence school of thought، development and motives of its thought، and its founders will be quoted and debated.
خلاصه ماشینی:
"ولی استاد کاتب به ناحق و به دروغ و افتراء این عبارات را از مسیر واقعیاش منحرف کرده و آنها را به قضیه نخست ربط داده و خواننده را به گمراهی کشانده است اینک ما خلاصهای از این دو مسئله را ذکر خواهیم کرد: مسئله نخست: ادعای پراکندگی اصحاب امام عسکری(: «صرف نظر از این که آنچه در منابع شیعه امده است تقسیم شیعیان به 14 فرقه است یعنی شیعیان اثنی عشری یکی از 14 فرقه بودند واین لزوما به این معنی نیست که به لحاظ کمیت تعداد شیعیان دوازده امامی یک چهاردهم جمعیت شیعه بود بلکه این امکان وجود دارد که علی رغم این که شیعیان دوازده امامی یک فرقه از چهارده فرقه شیعیان بودند ولی به لحاظ کمیت اکثریت شیعیان را تشکیل میدادند بنابر این این ادعای قفاری که در مباحث اینده به صورت مکرر از انکار وجود فرزند امام حسن عسکری توسط اکثریت شیعه سخن میگوید واین مطلب را به کتابهای کهن شیعه نسبت میدهد از اساس باطل است صرف نظر از آنچه گفته شد به تصریح پاره ا ز منابع کهن شیعی وسنی شیعیان دوازده امامی که وجود وغیبت امام مهدی را باور داشتند به لحاظ کمیت اکثریت شیعیان را تشکیل میدادند وبه گفته این منابع 13فرقه دیگر علی رغم تنوع شان از تعداد معدودی طرف دار برخور دار بودند تعدادی از آن منابع کهن بدین قرارند» (کلام شیخ مفید) «چون ابومحمد حسن بن علی بن محمد رحلت نمود اصحاب آن حضرت به گفته ابومحمد حسن بن موسی نوبختی 14 فرقه شدند اکثریت آنان به امامت قائم منتظر معتقد شدند و ولادت او را ثابت دانسته نص بر او را صحیح یافتند و گفتند او هم نام رسول خدا و مهدی مردمان است» کلام شیخ صدوق: شیخ صدوق نیز در کتابش اکمال الدین به حقیقت پیش گفته اشاره کرده است وی مینویسد: ما از هر کدام از مخالفین قائم( پرسیدیم از یکی از این دو حال خارج نبود یا معتقد به امامت یازده امام از پدرانش بود و یا نبود اگر از معتقدین به امامت آنان بود بر او واجب است به امامت امام دوازدهم هم ایمان بیاورد به دلیل روایاتی که از ائمه( به نام و نسب او تصریح کرده شیعیان بر امامتش و اینکه او قائمی است که پس از غیبتی طولانی ظهور کرده و جهان آکنده از ظلم و ستم را سرشار از عدل و دادی کند اجماع دارند."