چکیده:
یحیی محمد در «مشکله الحدیث» بر اساس دلایلی مانند شیوه اصحاب ائمه متاخر(ع) در برخورد با مساله امامت، شکل گیری فرقه های گوناگون شیعی، حیرت و اختلاف شیعه در امامت امام بعد در هر دوره، عدم عرضه کتاب کافی به نواب اربعه و برداشت عدم اعتقاد به علم و عصمت ائمه(ع) با توجه به دیدگاه خاص مکتب قم درباره غلو، به انکار علم و عصمت ائمه(ع) پرداخته است که البته ادعای او خالی از اعتبار است؛ زیرا وضعیت سیاسی و اجتماعی شیعیان در دوران ائمه متاخر(ع) که به سبب تضییقات ائمه جور با تقیه شدید ایشان همراه بود، دسترسی اصحاب ائمه(ع) به ایشان را محدود و مشکل می ساخت و سبب نقل روایات کمتری از ایشان می گردید؛ چنان که عواملی مانند آماده سازی شیعیان برای ورود به عصر غیبت، تعهد و امانت داری راویان شیعه به ضبط صحیح اسناد و از بین رفتن نامه ها و مکتوبات ائمه(ع) نیز نقل مستقیم روایت از ائمه معاصر(ع) را کاهش می داد. عدم عرضه کتاب کافی به نواب اربعه نیز به سبب عواملی مانند وجود جو ناامنی و تقیه، وجود قرائن صحت صدور روایات کافی نزد کلینی، عدم معاشرت مستقیم کلینی با نواب اربعه است و نشانه تردید کلینی در علم و عصمت امام(ع) یا بی اعتمادی به نایبان آنان نیست؛ افزون بر آنکه ذکر فضائل و صفات الهی ائمه(ع) از سوی بزرگان و مشایخ قم در آثار روایی آنان، نشانه اعتقاد راسخ به علم غیب و عصمت ائمه(ع) و اثبات خلافت الهی آنان در روایاتی بوده که به جمع و نقل آن همت گماشته اند.
خلاصه ماشینی:
تحليل انتقادي ادلۀ اختلاف در علم و عصمت ائمۀ شيعه (ع ) نگاهي به آراء يحيي محمد در «مشکلة الحديث » زهرا عماري اله ياري ١، عبدالهادي فقهي زاده ٢ (تاريخ دريافت مقاله : ٩٠/٤/١٤ ـ تاريخ پذيرش نهايي : ٩٠/١١/٢٦) چکيده يحيي محمد در «مشکلة الحديث » بر اساس دلايلي مانند شيؤە اصـحاب ائمـۀ متـأخر(ع ) در برخورد با مسألۀ امامت ، شکل گيري فرقه هاي گوناگون شيعي ، حيـرت و اخـتلاف شـيعه در امامت امام بعد در هر دوره ، عدم عرضۀ کتاب کافي به نواب اربعه و برداشت عدم اعتقاد بـه علم و عصمت ائمه (ع ) با توجه به ديدگاه خاص مکتب قم دربارٔە غلو، به انکار علم و عصمت ائمه (ع ) پرداخته است که البته ادعـاي او خـالي از اعتبـار اسـت ؛ زيـرا وضـعيت سياسـي و اجتماعي شيعيان در دوران ائمۀ متأخر(ع ) که به سبب تضييقات ائمۀ جور بـا تقيـۀ شـديد ايشان همراه بود، دسترسي اصحاب ائمه (ع ) بـه ايـشان را محـدود و مـشکل مـي سـاخت و سبب نقل روايات کمتري از ايشان مي گرديد؛ چنان که عواملي مانند آمـاده سـازي شـيعيان براي ورود به عصر غيبت ، تعهد و امانت داري راويان شيعه به ضبط صـحيح اسـناد و از بـين رفتن نامه ها و مکتوبات ائمه (ع ) نيز نقل مستقيم روايت از ائمۀ معاصر(ع ) را کاهش مـي داد.