چکیده:
در هر سه دیناسلام، مسیحیت و یهود، سنت نیز در کنار کتاب، منبع و یا از گستره اثر بخشی آن در احکام و آموزه های این ادیان و یا در تعامل های آن با کتاب های آسمانی (عهدین و قرآن) کاسته اند. در این مقاله، روی کرد های مختلف باور مندان و مخالفان سنت را در سه دین اسلام، یهود و مسیحیت طبقه بندی کرده و تعامل سنت با کتاب های آسمانی را در این سه دین ابراهیمی مورد بررسی قرار داده ایم. درباره رابطه قرآن و سنت، دیدگاه های مختلفی مطرح شده است: از یک سوی، مخالفان سنت تا مرز انکار نقش سنت پیش رفته اند و از آن سوی، موافقان خود مشتمل بر چند دسته اند: برخی برای سنت، تنها نقش تفسیر قرآن را قائل اند، برخی دیگر سنت را عهده دار بیان تفصیلی قرآن می دانند و گروهی دیگر علاوه بر اینها، سنت را منبعی همپای قرآن می شمارند و نسخ قرآن با سنت را نیز ممکن قلمداد می کنند. درباره کتاب مقدس، بیشتر گروه های یهودی در در هر سه دیناسلام، مسیحیت و یهود، سنت نیز در کنار کتاب، منبع اعتقاد و عمل دین داران است؛ با این حال، گروه هایی سنت را نفی کرده و یا از گستره اثر بخشی آن در احکام و آموزه های این ادیان و یا در تعامل های آن با کتاب های آسمانی (عهدین و قرآن) کاسته اند. در این مقاله، روی کرد های مختلف باور مندان و مخالفان سنت را در سه دین اسلام، یهود و مسیحیت طبقه بندی کرده و تعامل سنت با کتاب های آسمانی را در این سه دین ابراهیمی مورد بررسی قرار داده ایم. درباره رابطه قرآن و سنت، دیدگاه های مختلفی مطرح شده است: از یک سوی، مخالفان سنت تا مرز انکار نقش سنت پیش رفته اند و از آن سوی، موافقان خود مشتمل بر چند دسته اند: برخی برای سنت، تنها نقش تفسیر قرآن را قائل اند، برخی دیگر سنت را عهده دار بیان تفصیلی قرآن می دانند و گروهی دیگر علاوه بر اینها، سنت را منبعی همپای قرآن می شمارند و نسخ قرآن با سنت را نیز ممکن قلمداد می کنند. درباره کتاب مقدس، بیشتر گروه های یهودی در کنار شریعت مکتوب (تورات)، به شریعت شفاهی نیز باورمندند. در مسیحیت نیز سنت در کنار کتاب مقدس، هم به عنوان مفسر و هم به عنوان منبعی مستقل، برخی آموزه ها را بنیان می نهد که هیچ سابقه ای در کتاب مقدس ندارند.
خلاصه ماشینی:
"دو فصلنامه علمی-پژوهشی تحقیقات علوم قرآن و حدیث دانشگاه الزهرا(س) سال نهم،شماره اول،1391،پیاپی 17 رویکردهای مختلف در مورد نقش سنت در تعامل با قرآن و کتاب مقدس محمد کاظم شاکر1 مینا شمخی2 تاریخ دریافت:88/6/14 تاریخ تصویب:89/12/14 چکیده در هر سه دین اسلام،مسیحیت و یهود،سنت نیز در کنار کتاب،منبع اعتقاد و عمل دینداران است؛بااینحال،گروههایی سنت را نفی کرده و یا از گسترۀ اثربخشی آن در احکام و آموزههای این ادیان و یا در تعاملهای آن با کتابهای آسمانی(عهدین و قرآن)کاستهاند.
2. دیدگاههای مختلف دربارۀ جایگاه سنت در اسلام و تعامل آن با قرآن تقریبا همۀ مسلمانان،سنت را به عنوان منبعی معتبر در کنار کتاب پذیرفتهاند؛بااین حال،تخصیص بسیاری از مفاهیم قرآنی از سوی روایتها،تفسیرهای غیر ظاهر و حتی خلاف ظاهر،و نیز بیان بسیاری از جزئیاتی که در آیات قرآن نیامده و حتی گاه اضافه شدن احکامی که در قرآن،حتی به آنها اشارهای نشده است و بالاتر از همه،تغییر صریح احکام ظاهری قرآن کریم از سوی سنت،سبب شده است که در دو سدۀ اخیر، مباحثی بسیار جدی در برخی محافل اسلامی صورت گیرد.
برخی میگویند:درست است که الفاظ قرآن از سوی خدا و معجزۀ پیامبر است؛اما در اینجا،به اینگونه شئونات قرآن کاری نداریم؛بلکه این کتاب آسمانی به عنوان مصدر تشریع دارای اعتبار است؛چون وحی الهی است؛بنابراین،ازاینجهت،بین قرآن و سنت،فرقی نیست و هر دو در یک درجه از اعتبار قرار دارند(عبد الخالق،1986 م:485)؛بدینترتیب،سنت دارای تمام کارکردهای قرآن در تشریع و تبیین آموزهها و احکام دینی است؛هم میتواند گزارههایی داشته باشد که مستقل از گزارههای قرآنیاند و هم گزارههایی که ناظر به گزارههای قرآنی هستند."