چکیده:
مساله مورد تبیین در این مقاله تفاوت پذیری میزان تغییرات دموکراتیزاسیون در ایران است. بر اساس این مسئله، سوال تحقیق تحت عنوان «میزان تغییرات دموکراتیزاسیون در ایران چه گونه قابل تبیین است؟» بیان شده است. در پاسخ به این سوال و در مقام حل مسئله،چارچوب نظری تحقیق با ساختار مفهومی زیر بیان گردیده است: اگر مدرنیزاسیون رخ دهد، آن گاه با شرط وجود جامعه مدنی توسعه یافته دموکراتیزاسیون رخ می دهد. در گام بعدی راه حل تئوریک مسئله از این چهارچوب نظری استنتاج گردیده، در ادامه فرضیات از طریق تجربه مورد داوری قرار گرفته اند. روش گردآوری داده های تجربی روش تاریخی (رجوع به اسناد دست اول) بوده، برای داوری تجربی در باب فرضیات، از روش تحلیل رگرسیون استفاده کرده ایم. یافته های تجربی بیانگر این واقعیت است که ضریب همبستگی دموکرانیزاسیون با مدرنیزاسیون برابر با 0.72و با توسعه جامعه مدنی 0.52 است. از سوی دیگر همبستگی دموکرانیزاسیون با ترکیب خطی متغیرهای مدرنیزاسیون و توسعه جامعه مدنی به اندازه 0.71 می باشد.
خلاصه ماشینی:
در پاسخ به این سؤال و در مقام حل مسئله، چارچوب نظری تحقیق با ساختار مفهومی زیر بیان گردیده است:اگر مدرنیزاسیون رخ دهد، آن گاه با شرط وجود جامعۀ مدنی توسعه یافته دموکراتیزاسیون رخ میدهد.
دادههای تجربی دموکراتیزاسیون بر حسب دورههای تاریخی (به تصویر صفحه مراجعه شود) شواهد نشان میدهد که دورۀ اول مشروطیت در مقایسه با دیگر دورههای دارای حداقل مشارکت انتخاباتی و حداکثر رقابت انتخاباتی بوده است.
دادههای تجربی دموکراتیزاسیون بر حسب کل دورههای انتخاباتی (به تصویر صفحه مراجعه شود) حداقل رقابت در دورۀ پنجم ریاست جمهوری و حداکثر آن در پارلمان دوم مشروطیت رخ داده است.
روند دموکراتیزاسیون در ایران (به تصویر صفحه مراجعه شود) در این نمودار محور عمودی به میزان دموکراتیزاسیون بر حسب درصد و محور افقی به دورههای انتخاباتی اختصاص داده شده است.
دادههای تجربی توسعه آموزشی بر حسب دورههای تاریخی (به تصویر صفحه مراجعه شود) شواهد نشان میدهد که میزان باسوادی(در هر هزار نفر)و میزان رشد قشرهای اجتماعی جدید(در هر هزار نفر)در دورۀ اول و دوم مشروطیت در مقایسه با دیگر دورهها حداقل است.
دادههای تجربی توسعه آموزشی بر حسب دورههای انتخاباتی (به تصویر صفحه مراجعه شود) در سطح کل واحدهای تحلیل،میزان قشرهای اجتماعی جدید در هر هزار نفر برابر با 0432,142 میزان باسوادی در هر 1000 نفر معادل با 9344,349 میباشد.
دادههای تجربی توسعه جامعه مدنی بر حسب دورههای انتخاباتی (به تصویر صفحه مراجعه شود) در صد سالۀ اخیر ایران 132 مورد حزب و تشکل سیاسی تأسیس شده است.
بر مبنای این یافته میتوان داوری کرد که 26 درصد از تغییرات متغیر دموکراتیزاسیون از طریق میزان توسعۀ جامعۀ مدنی تبیین شده است.