چکیده:
یکی از مسائلی که در سالهای اخیر مطرح شده، بحث حریم خصوصی است. تا کنون تعاریف مختلفی از حریم خصوصی ارائه شده که اکثر آنها دارای اشکالات جدی است. امروز دولت های استکباری به بهانه منافع ملی، وارد حریم خصوصی مردم شده و هرگونه تصرفی را برای خویش مباح دانسته اند. آنچه لازم و ضروری به نظر می رسد ارائه تعریف دقیق این اصطلاح و بازخوانی اهمیت آن در اسلام و نیز رویکرد جهان غرب است. حریم خصوصی «آن بخش از زندگی است که در آن، از بازخواست و کیفر حقوقی آزاد است و هر گونه تصمیم گیری نسبت به آن، اطلاع، ورود و نظارت بر آن منحصرا در اختیار اوست و مداخله دیگران در آن و یا دسترسی به آن بدون اذن او مجاز نیست». مقوله حریم خصوصی از دیدگاه اسلام و غرب مورد توجه و اهمیت بوده است، اما در آغاز قرن بیست و یکم و دسترسی بشر به اینترنت و انفجار ساختمان برج های دوقلو در آمریکا زمینه ای فراهم شد تا دولت های غربی به بهانه حفظ امنیت و مبارزه با تروریسم، حریم خصوصی شهروندان را نقض کنند.
خلاصه ماشینی:
در این تعریف، چون قید «در چارچوب قانون» اضافه شده است، اشکال اول و دومی که به تعریف قبلی وارد بود، بدان وارد نیست؛ ولی اشکال سوم وارد است و علاوه بر آن، اشکال دیگری نیز دارد و آن اينكه چنانچه دو سطر آخر، جزء تعريف باشد در این دو سطر، دو بار كلمة «خصوصي» بهکار رفته است كه موجب «دور»يشدن تعريف ميشود؛ مگر اينكه گفته شود: اين دو سطر، جزء تعريف نيست و در حقيقت، بيان قلمرو يا موارد و مصادیق حريم خصوصي است.
#$$000 > اولاً: اين تعريف جامع نیست؛ چون مواردی همانند جمع خانوادگی و یا روابط خصوصي بين دو نفر را شامل نميشود؛ زيرا در آن موارد، تنهايي صدق نميكند؛ ولي حريم خصوصي ميب > ثانیاً: همة لوازم حریم خصوصی بر آن مترتب نمیشود؛ چون اگر فرضاً کسی بدون اینکه تنهایی شخصی را بر هم زند، بر او نظارت داشته باشد، آن شخص حق اعتراض نخواهد د > مشكل ديگر تعريف مذكور اين است كه در آن حريم خصوصي، حق، فرض شده است؛ در حالي كه حريم خصوصي، حق نيست؛ گر چه متعلق حق قرار ميگ > 4.
در تعريف ديگري چنين آمده ا > حريم خصوصی عبارت است از حق افراد، گروهها و مؤسسات برای تعيين اين موضوع برای خود که چه وقت و تا چه حد، اطلاعات مربوط به آنها به ديگران منتقل شود (استين و نيكيل، 1383، ص130 در: http://www.
113 در اين تعريف از كلمة «تمايل» استفاده شده است؛ در حالي كه اولاً: تمایل، تعبيري حقوقي نيست؛ ثانياً: تمايل، امري قائم به شخص است و در صورت نقض حريم خصوصي يك شخص توسط دیگران نیز تمایل موجود است و ثالثاً: چنانچه «تمایلداشتن» را ملاک حریم خصوصی بگیریم، در حوزة عمومی هم، معمولاً انسان این تمایل را دارد که از مزاحمت و تجاوز دیگران آزاد باشد.