چکیده:
کتاب مزامیر منسوب به حضرت داوود(ع) و مشتمل بر تشبیهات فراوانی ازجمله تشبیهاتی درباره خدا، انسان، گناه، گناهکار و مومن است، با وجود اینکه فقراتی از این کتاب، خداوند را به طور شایسته مورد خطاب قرار نداده و توصیف نکرده است اما م یتوان گفت که تشبیهات آن در بسیاری از موارد از لحاظ لفظ و معنی با قرآن کریم قابل انطباق است. تشبیه خداوند به پناهگاه و تشبیه گناه به باری سنگین و مشقت آور و تشبیه گناهکار به گیاه بی ثمر و تشبیه مومن به درخت پربار از جمله مشترکات مفهومی در تشبیهات کتاب مزامیر و قرآن کریم است. اما تشبیه خدا به پدری مهربان که در فقرات متعددی از کتاب مزامیر مطرح شده جزء مواردی است که قرآن کریم به دلیل امکان توهم معنای ظاهری آن، از آن منع نموده است. وجه تمایز دیگر این دو کتاب درنحوه ترسیم ارتباط خدا و انسان است. در کتاب مزامیر این ارتباط به رابطه خدا با بنی اسرائیل منحصر شده و سعادت و شقاوت، مفهومی دنیایی یافته است. و همچنین عقوبت الهی به مفهوم محروم ساختن گناهکاران از مواهب مادی و یا مرگ و انقطاعشان از این دنیا محدود شده وبه تاثیر گناه بر جان آدمی و نیز عقوبت اخروی آن هیچ اشار های نشده است
خلاصه ماشینی:
"»(همان:1-3)این نوع تعبیر به ویژه دربارۀ رابطۀ خداوند با قوم بنی اسرائیلبکار رفته است:«ای خداوند،قوم برگزیدۀ خود را نجات ده و عزیزان خود را برکت عنایتفرما،تو شبان آنها باش و تا ابد از ایشان نگهداری کن»(مزمور 28:9)در این نگاه قومبنی اسرائیل گوسفندان خدا و سرزمین مقدس،چراگاه آنهاست:«بدانید که او خداست،اوخالق ماست و ما قوم او هستیم و گوسفندان چراگاه او»(مزمور 100:3)به عبارت دیگر هدایت و محافظت الهی در کتاب مزامیر محدود به زندگی دنیایی و منحصر در قوم بنی اسرائیل و سرزمین مقدس است اما این تعبیر و نظیر آن در قرآن کریم بکار نرفته استبلکه خداوند در قرآن،«ولی»،سرپرست و یاور همۀ مؤمنین توصیف شده است:{/«الله ولیالذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور...
تشبیه خداوند به پدر در سرتاسر کتاب مقدس و از جمله در کتاب مزامیر،در فقرات متعددی خداوند به«پدر»تشبیه شده است:«خدایی که در خانۀ مقدس خود ساکن است،پدر یتیمان و دادرس بیوهزناناست»(مزمور:68:5)و«همانطوری که یک پدر فرزندش را دوست دارد،خداوند نیز کسانیرا که او را گرامی میدارند دوست دارد(مزمور 103:13)این تشبیه به ویژه در خصوص پادشاهبنی اسرائیل در مزامیر بکار رفته است و از ارتباطی خاص میان او و خداوند حکایت میکند:»پادشاه میگوید:من فرمان خداوند را اعلام خواهم کرد."