چکیده:
برهان تجربه دینی یکی از مهم ترین براهین اثبات وجود خدا در مغرب زمین است. سویین برن-فیلسوف خداباور- بر اساس اصول خاصی که آن ها را «اصل آسان باوری» و «اصل گواهی» می نامد، تقریر ویژه ای از این برهان ارائه نموده است که توجه فلاسفه دین را به خود جلب نموده است. در این پژوهش سعی شده است ضمن توضیح اصول مزبور، تقریر سویین برن از این برهان تبیین گردد.
خلاصه ماشینی:
سویین برن از این اصل در بحث برهان تجربه دینی استفاده میکنـد و بـر اسـاس آن نتیجـه میگیرد که : «بر اساس این اصل میتوان گفت که در نبود ملاحظات خاص، همه تجارب دینـی باید از سوی فاعل آنها واقعی دانسته شود و بنابراین به عنوان دلائلـی اسـتوار بـرای بـاور بـه وجود متعلق آنها باشد.
برهان اول: اثبات حجیت تجربه دینی برای صاحب تجربه بر اساس تبیینی که سویین برن از اصل آسانباوری بیان میدارد میتوان برهـان تجربـه دینـی را این گونه تقریر نمود: مقدمه اول: ما خداوند را تجربه نمودهایم .
برهان دوم : اثبات حجیت تجربه دینی برای فاقدین این تجربه سویین برن بر اساس اصل گواهی نتیجه میگیرد که تجربه های دینی دیگران برای افرادی که آن تجارب را نداشته اند حجت است و لذا اعتقاد به وجود خدا را برای آنها نیز موجه مـیسـازد.
استیون کتز معتقد است تجارب مختلف به این دلیل با یکدیگر متناقض هستند کـه تجربـه ناب وجود ندارد و همه تجارب شکل گرفته از عقاید خاص دینـی اسـت ؛ و بـه دلیـل وجـود زمینه ها و عقاید دینی ممکن است دو عارف، دو نوع تجربه ناسازگار داشته باشند.
(Ibid,314) ثانیا: سویین برن مدعی است در مورد این چالش باید بین تجاربی که تجربه حضور خداوند است با سایر تجارب دینی (مثل تجربه مریم مقدس و...
ثانیا: سویین برن معتقد است تجاربی که در آنها حضور خداوند بـه نحـوی آشـکار تجربـه شده است ، نسبت به سایر تجارب به نحوی از چالش ها و مشکلاتی که تجربه های دینی بـا آن مواجه هستند، مصونتر هستند.