Abstract:
تشبیه کی از گونه های صور خال در دو بخش پهلوانی و تارخی شاهنامه است که یی یی فردوسی آن را از زوایای گوناگونی مانند: وجه شبه، ادات تشبه، انواع تشبه، تقید، تشبیه ییی حسّی و عقلی و مفرد و مربّ سنجیده و برای اغراضی چون تبیین شگردهای حماسی و ک جلوههای معنایی شاهنامه که اهمّ آنها اغراق است، در اثر حماسی خود بار بردهاست. بر ک این اساس، پژوهش پیش روی شگردهای بارگیری گونههای تشبه، بسامد آنها و نگرش کی فردوسی را در این تشبهات با رویردی توصیفی- تحلیلی بررسی، تحلیل، مقاسه و تبیین کیی کرده است. وجهشبه ابتکاری، شگردهای نوردن تشبه، ابتکار و خلاقتّ درآوردن مضامن کییی نو و تازه از مواردی است که فردوسی آنها را بسار دقق و جزی در شاهنامه پردازش کرده ییی و برای بیان مقاصد و اهداف خویش ب ارگرفتهاست. این مقاله تشبیه را از زوایای مختلف در ک شاهنامه بررسی می کند
Simile is one of the imagery species in two historic and heroic sections of shahname measured by Ferdowsi’s from different angles such as: point of similarity, instruments simile, all kinds of similes, complexity, sensibility and rationality simile and singular and compound simile; and for purposes of explaining epic techniques and semantic effects of Shahnameh, exaggeration is its most important part, is used in his epic work. Accordingly, the present research has studied,analyzed,compared and explained the using techniques of simile species, their frequency and Ferdowsi’s attitude in similes in a descriptive- analytical approach. The innovative point of similarity, renewing techniques of simile, innovation and creativity in bringing new themes are main items that Ferdowsi processed them in detail in Shahnameh and used for stating his purpose. In the sight of simile diversity, about (14%) of Ferdosi’s simile are duplicate and similar and his tendency is toward tangible to tangible simile with frequency of (89%) in heroic and (84%) in historic sections and has less tendency toward reasonable to reasonable similes that is less that (0/005%) in historic and heroic sections. Also“human qualities”contain the most similes of Shahname, with frequency of (66%) in heroic and (53.5%) in historic sections and “nature” has the most frequency, about (45%) in heroic and (43.6%) in historic sections
Machine summary:
موضوع : بررسی تحلیلی ساختارهای تشبیه در بخش پهلوانی و تاریخی شاهنامه (ص ٢٦٧-٢٤٧ ) موسی پرنیان ١، خلیل بیگ زاده ٢، علی صفی زاده ٣ (نویسنده مسئول ) تاریخ دریافت مقاله : زمستان ١٣٩٥ تاریخ پذیرش قطعی مقاله : بهار١٣٩٦ چکیده تشبیه یکی از گونه های صور خیال در دو بخش پهلوانی و تاریخی شاهنامه است که فردوسی آن را از زوایای گوناگونی مانند: وجه شبه ، ادات تشبیه ، انواع تشبیه ، تقیید، تشبیه حسی و عقلی و مفرد و مرکب سنجیده و برای اغراضی چون تبیین شگردهای حماسی و جلوه های معنایی شاهنامه که اهم آنها اغراق است ، در اثر حماسی خود بکار برده است .
پرسشهای اصلی پژوهش این است که تشبیه چه نقشی در بیان اغراض و اهداف فردوسی داشته است ؟؛ مهمترین تشبیهات مورد استفادة شاعر کدامند؟ و کدامیک از انواع تشبیه برای فردوسی در دو بخش پهلوانی و تاریخی شاهنامه اهمیت و کاربرد بیشتری داشته است ؟ ١,١.
بدون لحاظ کردن موارد مشابه ، این نوع تشبیه در بخش پهلوانی ٦٩ بار، معادل (٣/٣) درصد، و در بخش تاریخی ٢٧ بار، معادل (٣/٥) درصد میباشد.
بسامد این نوع تشبیه در شاهنامه اندک است ، بگونه ای که در بخش پهلوانی ٣ مورد، معادل (١/٨) درصد و در بخش تاریخی ٨ مورد، معادل (١٥/١) درصد است .
بسامد این نوع تشبیه نیز در شاهنامه پایین است ، بگونه ای که در بخش پهلوانی ٢ مورد، معادل (١/٢) درصد و در بخش تاریخی ١ مورد میباشد.