Abstract:
صدور هر کالای باکیفیت و متناسب با نیاز بازارهای جهانی، می تواند گشاینده ی دروازه ا ی جدید برای واردکردن ارز به داخل کشور شود. نگاهی به اقتصاد مقاومتی نشان دهنده آن است که اقتصاد مقاومتی نه تنها اقتصادی بر مبنای ریاضت اقتصادی نیست بلکه اجرای دقیق اهداف آن، باعث تشویق همگان به تلاشی روزافزون تر جهت یافتن راه های جدید پیشرفت و افزایش شورونشاط سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور خواهد شد. کشور ایران با دارا بودن منابع غنی قادر به حضور فعال در بازارهای جهانی است و به جای تکیه بر صادرات ناپایدار تک محصولی نفت، به صادرات پایدار بپردازد که ضمن گردش چرخه ی تولید، منتج به سود آوری گردد و این یکی از اهداف اقتصاد مقاومتی است. مصرف گیاهان دارویی برای حفظ تندرستی و کمک به درمان انواع بیماری ها بسیار حائز اهمیت است. مصرف این گیاهان در دنیا، با داشتن مواد طبیعی و بدون وجود مضرات داروهای شیمیایی روزبه روز در حال افزایش است. کشور ایران نیز با داشتن سهم عظیمی از گونه های گیاهان دارویی و شرایط اقلیمی مناسب کشت آن ها، مخزن بالقوه ای برای تولید و صادرات این گیاهان و کسب درآمدهای ارزی می باشد. در این پژوهش که به صورت مروری و با استفاده از منابع مکتوب کتابخانه ای و سایت های اینترنتی تهیه شده، مسئله اقتصاد مقاومتی، کشت گیاهان دارویی و صادرات آن ها بررسی و راهکارهایی در پایان ارائه می شود.
Machine summary:
کشور ایران یکی از مراکز مهم تنوع گیاهی دنیای قدیم به حساب میآید، به طوری که تنوع اقلیمی (11 اقلیم از 13 اقلیم) و گیاهی (بیش از 75000 گونه) و آثار به جا مانده از دانشمندان ایرانی مانند بوعلی سینا و فارابی، بحث معرفی گیاهان دارویی کشور را به صورت کاملا" علمی و مستند ضروری میسازد، که در حال حاضر این مهم مورد توجه پژوهشگران و مسئولان مربوطه قرار گرفته است، چرا که شناسایی، کشت و اهلیسازی گیاهان دارویی هر منطقه در جهت کاهش فشار به منابع طبیعی و حفاظت از منابع ژنتیکی اقدام اصولی و حائز اهمیت است (قوام و احمدی، 1397: 18).
جایگاه گیاهان دارویی در توسعه اقتصادي، زیستمحیطی و اشتغالزایی، به حدي است که میتواند امروزه روند تعمیق و احیاي آن را به ویژه در جهت افزایش صادرات غیرنفتی، به عنوان یکی از شاخههاي اصلی توسعه اقتصاد ملی در کشور مورد توجه قرارداد.
توجه به کشت و فرآوري گیاهان دارویی میتواند ضمن بهبود وضع اقتصاد کشور، سبب افزایش صادرات غیرنفتی شود که این میتواند گامی مهم در راه توسعه کشور باشد (مرادنژادی،1396: 424).
طی دو دهه اخیر اتخاذ سیاست بروننگر و توسعه صادرات بهویژه در دستهای از کشورهای جنوبشرق آسیا نظیر: تایلند و اندونزی، اهمیت صادرات را به عنوان یک منبع مهم تأمین ارز و موتور رشد اقتصادی برای سایر مناطق، از جمله کشور ما که به دنبال کاهش وابستگی به نفت میباشد (همراه جرح و تعدیل و بومیسازی) مورد استفاده قرار گیرد، که دراینبین ترکیب کالاهای صادراتی غیرنفتی از اهمیت دیگری برخوردار است (حسینپور و محمدیسیاهبومی، 1395: 146).