خلاصة:
یکی از پدیدههای غیر عادی بازار سرمایه، پدیده صرف ارزش یا مازاد بازده سهام ارزشی نسبت به سهام رشدی است. اگر چه در بسیاری از بازارهای سرمایه دنیا وجود این پدیده به اثبات رسیده است اما بر سر دلایل آن اختلاف نظر وجود دارد. این پژوهش به بررسی این موضوع میپردازد که آیا پس از کنترل ریسک سهام ارزشی و رشدی میتوان شاهدی مبنی بر واکنش بیش از اندازه سرمایهگذاران نسبت به معیارهای عملکردی سهام ارزشی و رشدی در گذشته یافت یا خیر. معیارهای عملکردی مورد نظر در این پژوهش شامل رشد فروش، رشد سود آوری و بازده سهام در گذشته است. بهمنظور بررسی این موضوع، نمونهای شامل 121 شرکت طی دوره زمانی 1380 تا 1389 و در قالب دو دوره 5 ساله تشکیل و آزمون پرتفو مورد مطالعه قرار گرفته است. برای بررسی فرضیههای پژوهش از دو روش آزمون پرتفو و روش رگرسیون با استفاده از دادههای ترکیبی استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که نمیتوان خطاهای رفتاری سرمایهگذاران را علت بروز صرف ارزش در بازار سرمایه ایران دانست بلکه یک رابطه مستقیم بین ریسک و بازده سهام ارزشی و رشدی وجود دارد که این موضوع مؤید توجیه عقلایی در خصوص بروز صرف ارزش میباشد.
ملخص الجهاز:
"صرف ارزش یا مازاد بازده سهام ارزشی نسبت به بازده سهام رشدی و متوسط بازده بازار از سالها قبل مورد توجه پژوهشگران مالی قرار گرفته است و پژوهشهای زیادی برای بررسی وجود این پدیده و نیز بررسی Capital Asset Pricing Model E/P C/P Value Premium علل این پدیده غیر عادی بازار صورت گرفته است.
نتایج روش آزمون پرتفو برای بررسی فرضیه اول پژوهش میانگین بازده پرتفوی ارزشی میانگین بازده پرتفوی رشدی آماره t سطح معنیداری شرکتهای کوچک 030/0 012/0 81/1 108/0 شرکتهای بزرگ 021/0 003/0 30/1 23/0 با توجه به سطح معنیداری آزمون در هر دو مورد شرکتهای کوچک و بزرگ، پس از کنترل اندازه و ارزش دفتری به ارزش بازار بین بازده پرتفوهای ارزشی و رشدی اختلاف معنیداری وجود ندارد و در نتیجه فرضیه پژوهش مبنی بر واکنش بیش از اندازه سرمایهگذاران نسبت به رشد فروش شرکتهای ارزشی و رشدی در گذشته مورد تأیید قرار نمیگیرد.
با توجه به اینکه سطح معنیداری ضریب متغیر SG در مدل برآورد شده برابر 49/0 است، نمیتوان فرض 0 مربوط به آزمون فرضیه پژوهش را رد نمود و در نتیجه فرضیه اول پژوهش مبنی بر واکنش بیش از اندازه سرمایهگذاران نسبت به رشد فروش شرکتهای رشدی در گذشته مورد تأیید قرار نمیگیرد.
با توجه به اینکه سطح معنیداری ضریب متغیر OEG در مدل برآورد شده برابر 347/0 است، در نتیجه فرضیه دوم پژوهش مبنی بر واکنش بیش از اندازه سرمایهگذاران نسبت به رشد سودآوری شرکتهای رشدی در گذشته مورد تأیید قرار نمیگیرد."