خلاصة:
لواسانات از بخش های سه گانه ی قصران یا کوهسـران در شـمال ری است . کوهستانی و نفوذناپذیر بودن این منطقه موجب شده اسـت در جنگ ها، پناهگاهی برای مردمان منطقه محسوب شود. این منطقه در صـدر اسـلام نیـز مـامن فرزنـدان و نوادگـان امامـان شـیعه و علویـان مخالف خلافت امویان و عباسیان بوده است . سـاخت آرامگـاه بـرای این بزرگان ، سبب تمرکز امامزادگان در ایـن منطقـه شـده اسـت . در شمال ری بـیش از سـی امـامزاده وجـود دارد کـه نیمـی از آن هـا در لواسانات واقع شده اند. در این پـژوهش ، یـازده نمونـه از امامزادگـان منتسب به اخلاف امام کاظم (ع ) در لواسـانات را مطالعـه کـرده ایـم . داده های پژوهش را با روش مطالعات اسـنادی و میـدانی گـردآوری کردیم . وجود تناقضات در نسب شناسیها، قرائـت اشـتباه کلمـات و نام جاهایی که مدفن امامزادگان هستند، مشـکلات نسـب شناسـی بـه دلیل وجود نام های مشابه و تحریف های اساسی منابع به دلیـل وجـود نام های ایرانی، مهم ترین نتایج این پژوهش هستند.
ملخص الجهاز:
در پـژوهش هـای مؤسسـه ی ایران شناسی در مورد امامزادگان استان های تهـران و البـرز (حبیبـی ، ١٣٨٩) نیـز تـوجهی بـه لواسان نشده است و در برخی از نسخ خطی که به این ناحیه اشاره کرده اند، اشتباهاتی دیـده می شود.
در نسخه ی الف نیز آمده است که «فضل علی بن امـام کـاظم «عبدالله بن حسین بن ادنان بن امام کاظم در کوشکدشـت بـه ده جـائج » دیـده مـی شـود و در در ولایت کوشکدشت به موضع ناران به خانـه محمـود حلـوای فـرود آمـد ...
در همه ی نسخه ها آمده است که محمدباقر بـا دیگـر بـرادرانش ، فضـل ، امام کاظم در ده خـایح [جـائج ] بـه ولایـت کوشکدشـت شـهید کردنـد» (اسـکن ٢٩) و در علی و اسماعیل به کوهپایه ها و رودبارقصـران رفتنـد؛ امـا در نسـخه ی الـف و ج امـامزاده ی نسخه ی قرن ١٢، کلمه ی «ضایح » را به جای «جایج » نوشته اند (نسخه ی ٢٢٣ج : ٦٢).
علی ، حضرت علی بن موسی الرضا (ع ) است ؛ امـا در منـابع مختلـف (نـک : بخـش امـامزاده برخی منابع ، به فضل پسر امام کاظم (ع ) که مقبره نیز دارد، اشاره کرده اند؛ بـرای نمونـه عبدالله جائیج ) به فردی به نام فضل که فرزند علی بـن موسـی الرضـا (ع ) باشـد، اشـاره نشـده در عمده الطالب آمده است ، مزار سلیمان و فضل (فرزندان امام کـاظم ) در آواه [آوه ] اسـت است .