خلاصة:
دکتر امیراعلم (1255-1340ش)، از دانشآموختگان مدرسۀ پزشکی لیون فرانسه، بیش از 55 سال برای پیشرفت بهداشت و آموزش پزشکی نوین در ایران کوشید. او استاد تشریح (کالبدشناسی) در دارالفنون و سپس دانشگاه تهران، عضو مجلس حفظ الصّحه و از بنیانگذاران سازمانهای بهداشتی نوین در ایران بود. او بنیانگذار بیمارستان احمدیه، بنیانگذار نخستین درمانگاه ویژۀ زنان (مریضخانۀ نسوان که بعدها بیمارستان امیراعلم نامیده شد) و بنیانگذار شیر و خورشید سرخ بود و دارالشفای حضرتی خراسان به کوشش او بازسازی شد. امیراعلم به عنوان نمایندۀ مجلس شورای ملی در تصویب قانون آبلهکوبی رایگان و قانون طبابت نقش داشت. به درخواست رسمی او، که ریاست مجلس حفظ الصّحه را داشت، تولید واکسن آبله در انستیتو پاستور ایران آغاز شد. او با همکاری چند نفر از استادان دانشکدۀ پزشکی کتاب کالبدشناسی توصیفی را نوشت. او عضو پیوستۀ فرهنگستان ایران بود و در پیشنهاد و تصویب برابرنهادهای مناسب فارسی برای بسیاری از واژههای پزشکی نقش داشت.
ملخص الجهاز:
در اين سال نمايندگان دورٔە دوم مجلس شوراي ملي به پيشنهاد دکتر اميراعلم تصويب کردند که از ماليات انتقال پيکر مردگان به زيارتگاه هاي عراق ، توماني يک قران در اختيار مجلس حفظ الصحه دولتي قرار گيرد تا براي بهبود بهداشت ، به ويژه گسترش آبله کوبي رايگان ، هزينه شود (مذاکرات مجلس شوراي ملي، دورٔە ٢، جلسۀ ١٧٢).
الگود به تصويب قانون طبابت در همان سال (١٢٩٠ش /١٣٢٩ق /١٩١١م ) اشاره ميکند (ص ۵٨٩)که اين قانون نيز به کوشش دکتر اميراعلم و همکارانش (مانند دکتر عليخان پرتو) به تصويب رسيد و بر پايۀ آن فقط پزشکان و دندان پزشکان داراي مجوز از وزارت معارف ميتوانستند به درمان مردم بپردازند و در دستگاه هاي دولتي استخدام شوند (مذاکرات مجلس شوراي ملي، دورٔە ٢، جلسۀ ٢۵٣).
دکتر ژرژ در اين نامه که تاريخ ٧ فوريه ١٩١١م را بر خود دارد، از نمايندگان مجلس براي تصويب قانون تخصيص «عشر ماليات نواقل به مجلس حفظ الصحه » تشکر ميکند و ميگويد که بلديۀ تهران مبلغ ١٩۶۵ قران به ايشان تحويل داده است که براي تهيه واکسن آبله و سرم ديفتري (خناق ) هزينه شده و به زودي شش مرکز آبله کوبي مجاني در شش محل در تهران آغاز به کار خواهد کرد.
در نتيجه ۶٠ شاگرد ديگر به بخش پزشکي دارالفنون افزوده شد، اما در اين سه سال بيش از نيمي از آنها به سبب ناآشنايي به زبان فرانسه و دشواري يادداشت برداري از تدريس معلمان خارجي به همان مکاتب چهارگانه بازگشتند که راه آسان تري براي طبيب شدن بود (راهنماي دانشکده ، ص ۶٣) اين وضعيت برخي از نمايندگان مجلس شوراي ملي، از جمله دکتر اميراعلم ، دکتر عليخان پرتو و دکتر لسان را بر آن داشت تا براي تصويب قانون طبابت (١٣٢٩ق /١٢٩٠ش /١٩١١م ) بکوشند.