خلاصة:
سابقه و هدف: افرادی که دچار ناهنجاری به ویژه در اندام تحتانی هستند، علاوهبر استراتژی فرود مناسب نیاز به اصلاح راستای قامتی میباشند. هدف این مطالعه بررسی اثرات برنامه تمرین اصلاحی بر شاخص عدم تقارن مولفههای نیروی عکسالعمل زمین در افراد سالمند دارای ژنووالگوس طی حرکت فرود دو پا بود. مواد و روشها: 13 مرد سالمند دارای ژنووالگوس (میانگین سنی: 21/2±92/63 سال؛ قد: 04/0±69/1 متر؛ جرم: 59/4±15/71 کیلوگرم) جهت شرکت در این پژوهش داوطلب شدند. دادههای نیروی عکسالعمل طی حرکت فرود دوپا توسط دو دستگاه صفحهنیرو کیستلر (1000 هرتز) طی پیشآزمون و پسآزمون جمعآوری شد. مدت اجرای برنامه تمرینی اصلاحی (شامل تمرینات کششی و تمرینات مقاومتی به وسیله تراباند) 35 تا 40 دقیقه در هر جلسه، سه جلسه در هفته، و به مدت 16 هفته بود. متغیرهای وابسته شامل شاخص عدم تقارن مربوط به اوج نیروهای عکس العمل زمین، زمان رسیدن به اوج نیروها، نرخ بارگذاری، ضربه و گشتاور آزاد بود. جهت مقایسه آماری نتایج در پیش و پسآزمون از آزمون تی زوجی استفاده شد. یافته ها: شاخص عدم تقارن ضربه عمودی (9/1 درصد؛ 047/0=p) و قدامی-خلفی (8/26 درصد؛ 026/0=p) طی پسآزمون کمتر از پیشآزمون بود. با وجود این ختلاف معناداری بین شاخص تقارن سایر متغیرهای نیروی عکسالعمل زمین (نیروهای عکسالعمل زمین و زمان رسیدن این نیروها به اوج، نرخ بارگذاری عمودی (97/0=p)، گشتاور آزاد (76/0=p) و ضربه داخلی-خارجی (14/0=p)) در پیشآزمون و پسآزمون مشاهده نشد. نتیجه گیری: به طور کلی میتوان گفت که تمرینات اصلاحی مورد استفاده در پژوهش حاضر بر عدم تقارن مولفههای نیروی عکسالعمل اثر نداشتهاند. با وجود این، برنامه تمرینات اصلاحی احتمالا میتواند مداخلهای مناسب جهت بهبود شاخص عدم تقارن ایمپالس در دو راستای عمودی و قدامی-خلفی در مردان سالمندان دارای ژنووالگوس طی حرکت فرود دوپا باشد. بنابراین استفاده از این تمرینات برای بهبود تقارن در متغیر ضربه طی انجام فعالیتها در این افراد توصیه میگردد.